Свет для меня - Дельфин

Ангелы тихое принесли утро,

Розовых облаков перья, сонного перламутра.

Сняли с груди моей ожерелье, молчали,

Сердца моего стук слушали, с тишиной ровняя.

Билось оно в ладонях небесных рук, медленно остывая.

Легкие покидая, хрипел выдох последний, бесстрашием полный.

Радовался я, смотрел в глаза любви чистоты бездонной.

Плакали ангелы, крыльями теребя, собственного испугавшись чуда.

Отпускала их, пухом выстланная, земля, взявшимся ниоткуда.

De engelen brachten een rustige ochtend

Roze wolken van veren, slaperig parelmoer.

Ze haalden de ketting van mijn borst, ze zwegen,

Mijn hart luisterde naar het ritme, gelijk met stilte.

Het klopte in de palmen van hemelse handen en koelde langzaam af.

De longen verlatend, de laatste uitademing piepend, vol onverschrokkenheid.

Ik verheugde me, ik keek in de ogen van bodemloze zuiverheidsliefde.

De engelen huilden en trokken aan hun vleugels, bang voor hun eigen wonder.

Laat ze gaan, bekleed met pluis, de aarde, uit het niets genomen.