520 - Дельфин

Нас заставляют гореть, бросая фаеры слов

В сломанные на треть устройства наших голов

Из грязи наших желаний в мир прорастают цветы

Разочарований, бутонами пустоты

Будущее детей штыком упирается в спину

Мы строим для них дома из костей, кровь превращая в глину

Нам говорят: "Вы должны все свои жизни Родине!"

Но мы же ведь более чем сложны, вроде бы

Мы сами себя переживём, перегнием в памяти друг у друга

Имена сожжём на ветрах Крымского юга

Переболеем детством толерантности

Догадаемся, что чёрное не может быть противопоставлением белого

Слова благодарности для каждого сердца смелого

Которое больше станет - и сможет теперь любить

И я знаю – такие сердца никто не обманет!

И может быть, крохи любви тепла прольются летним дождём

И то, что сгорело дотла – восстанет в нем!

Пламя внутри тебя и меня.

Наши глаза от слёз ослепли

К ненависти огня тянутся вверх красные стебли

Солнца наших сердец медленно гаснут искрами в пепле

Каждый из нас уже мертвец, тянутся вверх красные стебли

Всегда нуждою других себя занимая

Всегда, что-то красивое творя

Мы движемся в сторону рая

Через ненависть и моря

Не каждый из нас на том берегу будет

Не каждый сможет туда доплыть

Сквозь шторма своих судеб

Но всё может быть

Пламя внутри тебя и меня.

Наши глаза от слёз ослепли

К ненависти огня тянутся вверх красные стебли

Солнца наших сердец медленно гаснут искрами в пепле

Каждый из нас уже мертвец, тянутся вверх красные стебли

We zijn gedwongen om te branden, vuurwerk van woorden te gooien

In de apparaten van onze hoofden gebroken door een derde

Uit het vuil van onze verlangens ontspruiten bloemen in de wereld

Teleurstellingen, knoppen van leegte

De toekomst van kinderen met een bajonet staat op de rug

We bouwen huizen voor hen van botten en veranderen bloed in klei

Ons wordt verteld: "Je hebt je hele leven aan het moederland te danken!"

Maar we zijn meer dan complex, zo lijkt het

We zullen onszelf overleven, wegrottend in elkaars geheugen

We zullen de namen verbranden in de wind van het zuiden van de Krim

Laten we over de kindertijd van tolerantie heen stappen

Laten we raden dat zwart niet tegen wit kan zijn

Woorden van dankbaarheid voor elk dapper hart

Wat meer zal worden - en nu kan liefhebben

En ik weet het - niemand zal zulke harten bedriegen!

En misschien zullen er kruimels van warme liefde morsen als zomerregen

En wat tot de grond toe afgebrand is, zal daarin oprijzen!

Vlammen in jou en mij

Onze ogen zijn verblind door tranen

Tot de haat van vuur strekken rode stengels zich uit

De zonnen van ons hart worden langzaam gedoofd door vonken in de as

Ieder van ons is al dood, rode stengels strekken zich uit

Altijd bezig met de behoeften van anderen

Altijd iets moois doen

We gaan richting het paradijs

Door haat en zeeën

Niet ieder van ons zal aan de andere kant zijn

Niet iedereen kan daar zwemmen

Door de storm van hun lot

Maar alles kan

Vlammen in jou en mij

Onze ogen zijn verblind door tranen

Tot de haat van vuur strekken rode stengels zich uit

De zonnen van ons hart worden langzaam gedoofd door vonken in de as

Ieder van ons is al dood, rode stengels strekken zich uit