Снег - Дельфин

Сыпала ночь снег рваной подушкой луны,

Звездами дискотек на города валуны.

Белого шепота страх, не оставляя следов,

Искрой ножа в руках, крадется среди домов.

Он не вернется, не жди.

Дыханием стынет мгла,

Он где-то на полпути.

Светом включенных фар,

Пересекает мир по руслам шумящих рек,

Туннелями черных дыр, через печалей снег.

Брильянтовая пыльца, увядшей мечты цветов,

Сыплется без конца на площади городов.

И от нее до него, через всю землю бег.

И кажется так легко, падает белый снег…

De nacht goot sneeuw met een gescheurd kussen van de maan,

Boulders zijn de sterren van discotheken in de stad.

Een wit gefluister van angst, dat geen spoor achterlaat,

Een vonk van een mes in de hand, stiekem tussen de huizen door.

Hij komt niet terug, wacht niet.

De adem verkoelt de waas,

Hij zit ergens in het midden.

Koplampen aan,

Doorkruist de wereld langs de kanalen van luidruchtige rivieren,

Tunnels van zwarte gaten, door sneeuwverdriet.

Diamanten stuifmeel, verdorde droom van bloemen,

Het giet eindeloos op de pleinen van steden.

En van haar naar hem, rennend over de hele aarde.

En het lijkt zo makkelijk, er valt witte sneeuw...