Дверь - Дельфин

Я охапками листья кидаю в костер,

Синим дымом подпирая бледный неба шатер.

Они пеплом взлетают, прогорев до конца.

Я рукою стираю хлопья сажи с лица.

Как будто так уже было, это просто усталость,

Безразличием камня в моем сердце осталось.

Пламя шорохом смерти сжег сухую листву,

Это лучше чем гнить, дожидаясь весну.

Открой мне дверь и я войду

И принесу с собою осень.

И, если ты меня попросишь,

Тебе отдам ее я всю.

Стоит простить тех кто мелок душою

Их обиды наполнят лужи грязью одною

И свое отраженье в мутной глади воды

Я прицельно разрушу белой пеной слюны.

Золото сыпется с усталого дерева

Тут же ветер ворует то, что было потеряно

Он хватает, что попадя сильной лапою хищника

И тянут деревья руки-ветки, как нищенка.

Открой мне дверь и я войду

И принесу с собою осень.

И, если ты меня попросишь,

Тебе отдам ее я всю.

Сколько прожито лет, сколько прожито дней,

Это кто, как считает, для кого как важней.

Что-то сделано мною или сделано что-то

И что для себя, ну а что для кого-то.

Счастье в секундах маленьких, острых,

Щедрое к детям и скупое для взрослых.

Липкой почкой набухнет долгожданной весною,

Чтобы осенью стать в костре горящей листвою.

Открой мне дверь и я войду

И принесу с собою осень.

И, если ты меня попросишь,

Тебе отдам ее я всю.

Открой мне дверь и я войду

И принесу с собою осень.

И, если ты меня попросишь,

Тебе отдам ее я всю.

Ik gooi bladeren in handen in het vuur,

Blauwe rook die de bleke hemeltent overeind hield.

Ze stijgen op als as, verbrand tot het einde.

Met mijn hand veeg ik de roetvlokken van mijn gezicht.

Alsof het al gebeurd was, is het gewoon vermoeidheid,

De onverschilligheid van de steen in mijn hart bleef.

De vlam met het geritsel van de dood verbrandde de droge bladeren,

Het is beter dan te rotten, wachtend op de lente.

Doe de deur voor me open en ik kom binnen

En ik neem de herfst mee.

En als je het mij vraagt

Ik zal het je allemaal geven.

Het is de moeite waard om degenen die klein van ziel zijn te vergeven

Hun grieven zullen de plassen alleen met modder vullen

En jouw weerspiegeling in het modderige wateroppervlak

Ik zal vernietigen met wit schuim van speeksel.

Goud valt van een vermoeide boom

Precies daar steelt de wind wat verloren was

Hij grijpt die geraakt door een sterke poot van een roofdier

En ze trekken de bomen met hun handen-takken, als een bedelaar.

Doe de deur voor me open en ik kom binnen

En ik neem de herfst mee.

En als je het mij vraagt

Ik zal het je allemaal geven.

Hoeveel jaren zijn verstreken, hoeveel dagen zijn verstreken?

Dit is wie, zoals hij denkt, voor wie het belangrijker is.

Iets door mij gedaan of iets gedaan

En wat voor jezelf, nou ja, wat voor iemand.

Geluk in seconden klein, scherp,

Royaal voor kinderen en gierig voor volwassenen.

Een kleverige knop zal opzwellen met een langverwachte lente,

In de herfst brandende bladeren in het vuur worden.

Doe de deur voor me open en ik kom binnen

En ik neem de herfst mee.

En als je het mij vraagt

Ik zal het je allemaal geven.

Doe de deur voor me open en ik kom binnen

En ik neem de herfst mee.

En als je het mij vraagt

Ik zal het je allemaal geven.