Мне нужен враг - Дельфин

Мне нужен враг, чтоб обрести покой;

Чтоб все бессмысленное стало объяснимо,

Чтобы роняло искры за моей спиной,

Пожара ненависть - черное огниво.

Мне нужен враг, чтоб можно было жить

Спокойно, зная, что он где-то рядом.

Чтоб день со днем сшивала злобы нить,

Чтоб ложь гремела взорванным снарядом.

Мне нужен враг, чтоб был таким, как я -

Безжалостный измученный подонок;

Бутылкам отбивающий края,

Слабеющий от старости ребёнок.

Мне нужен враг, чтоб быть самим собой,

Когда любовь держу в своих объятиях,

Ища дрожащей, окровавленной рукой

Замков секреты в шёлке складок платья.

И Он придёт, и станет предо мной,

Пронзительно смотря моими же глазами.

Сверкая отражённой в них Луной,

Чуть-чуть преувеличенной слезами.

Мгновений тополиный пух сожжёт

Вдруг вспыхнувшая фейерверком ярость.

И ринутся на чёрта чёрт, -

В дурацких колпаках, чтоб зло расхохоталось.

Начнёт ржаветь в крови железо кулаков,

На прочность пробуя гранитных лиц упрямства.

И выйдет злоба из безумья берегов,

И ненависти воцарится пьянство.

И глядя на того, кто падал в пустоту,

Забвения больного поражения, -

Увижу лишь себя, лежащим на полу,

И умоляющем о чуде Воскрешения

Ik heb een vijand nodig om vrede te vinden;

Om alles zinloos begrijpelijk te maken,

Om vonken achter mijn rug te laten vallen,

Vuurhaat - zwarte vuursteen.

Ik heb een vijand nodig zodat ik kan leven

Rustig, wetende dat hij ergens in de buurt is.

Dus die dag na dag de draad van woede naait,

Zodat de leugen donderde als een ontplofte granaat.

Ik heb een vijand nodig om zoals ik te zijn -

Meedogenloze gekwelde klootzak;

Flessen die over de rand slaan

Een kind dat zwakker wordt met de jaren.

Ik heb een vijand nodig om mezelf te zijn

Als ik liefde in mijn armen houd

Zoeken met een bevende, bebloede hand

Vergrendelt geheimen in de zijden plooien van de jurk.

En Hij zal komen en voor mij staan,

Door mijn eigen ogen kijken.

Sprankelend met de maan erin weerspiegeld,

Iets overdreven tranen.

Pluisjes van populier zullen onmiddellijk verbranden

Plots barstte het vuurwerk los in woede.

En haast je naar de duivel, -

In stomme hoofdletters om het kwaad aan het lachen te maken.

Het ijzer van de vuisten begint te roesten in het bloed,

Het testen van de sterkte van granieten gezichten van koppigheid.

En woede zal komen uit de waanzin van de kusten,

En haat zal de dronkenschap regeren.

En kijkend naar degene die in de leegte viel,

Vergetelheid van een zieke nederlaag, -

Ik zie mezelf alleen op de grond liggen

En pleiten voor het wonder van de opstanding