Снеговик - Дельфин

Когда-нибудь придет весна

И заберет меня домой.

И голубые небеса

Вдруг распахнуться надо мной.

Весна расплачется обняв,

Меня своим теплом

И я уткнусь в ее рукав,

Заплаканным лицом.

Где ты была так много лет?

Так много сонных зим?

Я так устал хранить секрет,

О том, что я любим.

Но в черную от боли ночь,

Гляжу сквозь льда окно.

Прозрачный отраженья скотч

И больше ничего.

Весна придет, за мной придет,

Звенящим солнцем в пустоту.

Она же никогда не врет,

Она же знает, как я жду.

Весна придет, за мной придет,

Звенящим солнцем в пустоту.

Она же никогда не врет,

Она же знает, как жду.

Op een dag komt de lente

En breng me naar huis.

En blauwe luchten

Plotseling open over mij.

De lente zal in tranen uitbarsten tijdens het knuffelen

mij met je warmte

En ik zal mezelf in haar mouw begraven,

Een betraand gezicht.

Waar ben je al zoveel jaren?

Zoveel slaperige winters?

Ik ben het zo zat om een ​​geheim te bewaren

Over waar ik van hou.

Maar op een nacht zwart van pijn,

Ik kijk door het ijsraam.

Transparante reflectietape

En niets meer.

De lente zal komen, kom voor mij,

Ringende zon in de leegte.

Ze liegt nooit

Ze weet hoe ik wacht.

De lente zal komen, kom voor mij,

Ringende zon in de leegte.

Ze liegt nooit

Ze weet hoe ze moet wachten.