Радиоволна - Дельфин

Мой город тонет в печали - я погиб час назад,

Его стены рыдали, смотря на алый закат.

Его узкое небо стало ближе к земле

И крупинками снега, прикоснулось ко мне.

Словами легче свинца, мощным выстрелом в грудь,

Бесконечность кольца ты смогла разомкнуть.

Тебя хотел я простить, только в пулях был яд,

И чтобы вечно любить, я погиб час назад.

По асфальту вода зеркалами глубин,

Кто забыт тот всегда остается один.

И уходит обернувшись в покрывало мечты,

С головой окунувшись в океан пустоты.

Все то что было твоё, все то что будет тебе,

Все то что хочешь еще, то достанется мне.

Солнца теплого голод - бесконечная грусть,

Канарейкой на холод выпуская, смеюсь.

Радиоволна, через стены, даль

Донесёт до тебя мою печаль.

Радиоволна, через стены, даль

Донесёт до тебя мою печаль.

Мой город тонет в печали, я погиб час назад.

Его стены кричали, смотря на алый закат.

Его узкое небо, стало ближе к земле.

И крупинками снега прикоснулось ко мне.

Радиоволна, через стены, даль

Донесёт до тебя мою печаль.

Радиоволна, через стены, даль

Донесёт до тебя мою печаль.

Mijn stad verdrinkt in verdriet - ik stierf een uur geleden,

De muren snikten terwijl ze naar de scharlakenrode zonsondergang keken.

Zijn smalle lucht werd dichter bij de aarde

En sneeuwkorrels raakten me.

Woorden zijn lichter dan lood, een krachtig schot in de borst,

Je was in staat om de oneindigheid van de ring te openen.

Ik wilde je vergeven, alleen zat er gif in de kogels,

En om voor altijd lief te hebben, stierf ik een uur geleden.

Op het asfalt weerspiegelt water de diepten,

Wie vergeten wordt, blijft altijd alleen.

En bladeren gewikkeld in een deken van dromen,

Voorover in de oceaan van leegte duiken.

Alles wat van jou was, alles wat voor jou zal zijn,

Als je nog iets wilt, krijg ik het.

Zon warme honger - eindeloos verdriet,

Als ik een kanarie in de kou loslaat, lach ik.

Radiogolf, door muren, afstand

Zal mijn verdriet naar je toe brengen.

Radiogolf, door muren, afstand

Zal mijn verdriet naar je toe brengen.

Mijn stad verdrinkt in verdriet, ik stierf een uur geleden.

De muren schreeuwden tegen de vuurrode zonsondergang.

Zijn smalle hemel kwam dichter bij de aarde.

En de sneeuwkorrels raakten me.

Radiogolf, door muren, afstand

Zal mijn verdriet naar je toe brengen.

Radiogolf, door muren, afstand

Zal mijn verdriet naar je toe brengen.