Не было - Дельфин

Кровь изумрудная на землю хлынула —

Это солнце вспороло весне брюхо,

Короткий нож ночей вынуло,

Соловьиной спицей проткнуло ухо.

Собрало на горле пальцев золото,

Душит сон мой в самом начале.

Проснусь, уберу в кобуру сердца холода

Ржавеющие печали.

Лопнет лета зеленая кожа,

Сверкнет глубиною цветочная рана,

Станет смерть еще на один лепесток моложе

Облетающего тюльпана.

Припев:

Я пью из одуванчиков вино.

В раю теперь зима.

Пролью сквозь сердце лета волшебство.

Сойду с ума.

Вздрогнет крылом птенца небо,

Уронит на землю голубые крохи.

Вырвутся из травы плена

К облакам васильков вздохи.

Выкипит льдинкой лето

На жарких детских ладонях,

Созреет колосьями лунного света,

В дождях проливных утонет.

И полетят по остывающим небесам

Дней сентября лоскуты золотые,

А дальше — ты знаешь сам —

Осень, глаза пустые…

Припев:

Я пью из одуванчиков вино.

В раю теперь зима.

Пролью сквозь сердце лета волшебство.

Сойду с ума.

Smaragdgroen bloed gutste op de grond -

Deze zon heeft de buik van de lente opengescheurd,

Een kort mes van nachten werd eruit gehaald,

Een nachtegaalnaald doorboorde zijn oor.

Verzameld goud op de keel van de vingers,

Wurgt mijn droom vanaf het allereerste begin.

Ik zal wakker worden, ik zal mijn hart van kou in de holster houden

Roestend verdriet.

De groene huid van de zomer zal barsten,

De bloemwond zal schitteren van diepte,

De dood wordt weer een blaadje jonger

Vliegende tulp.

Refrein:

Ik drink wijn van paardenbloemen.

Het is nu winter in het paradijs.

Ik zal magie door het hart van de zomer gieten.

Ik zal mijn verstand verliezen.

De lucht zal sidderen met de vleugel van een kuiken,

Laat blauwe kruimels op de grond vallen.

Breek uit het gras van gevangenschap

Zuchten naar de wolken van korenbloemen.

De zomer zal wegkoken als ijs

Op warme kinderhanden,

Zal rijpen met oren van maanlicht,

Het zal verdrinken in stortregens.

En ze zullen over de verkoelende lucht vliegen

De dagen van september zijn gouden plekken,

En dan - je kent jezelf -

Herfst, lege ogen...

Refrein:

Ik drink wijn van paardenbloemen.

Het is nu winter in het paradijs.

Ik zal magie door het hart van de zomer gieten.

Ik zal mijn verstand verliezen.