Начало - Дельфин

Он ушёл из дома на закате дня,

Чтоб остыло сердце в холодах ночей,

Чтоб печаль истлела в горести огня,

Чтоб к луне подняться по ветвям лучей.

И где теперь его искать?..

Как заглянуть за облака?..

Как ветер в лёгкие поймать,

Чтобы позвать его издалека?..

Он искал победы в вечности войны.

Он смотрел на Бога через дырки звёзд.

Он отдал полжизни за любовь весны,

Растеряв её тёмный жемчуг слёз.

Он узнал, что друг - это хороший нож,

Что среди трёх героев два дурака,

Что любое слово - это ложь,

И если сам себе не врёшь,

То будешь бить исподтишка.

По дороге к солнцу через долгий лёд,

По бескрайней смерти маковых полей,

Не держи его, он всё равно уйдёт,

Отпусти, он всё равно слабей.

И где теперь его искать?

Как заглянуть за облака?

Как ветер в лёгкие поймать,

Чтобы позвать его издалека?

Hij ging van huis bij zonsondergang

Om het hart te koelen in de koude nachten,

Dus dat verdriet verging in het verdriet van vuur,

Om langs de takken van stralen naar de maan te klimmen.

En waar moet je die nu zoeken?

Hoe verder te kijken dan de wolken?

Hoe de wind in de longen te vangen?

Hem van ver bellen? ..

Hij zocht de overwinning in de eeuwigheid van oorlog.

Hij keek naar God door de gaten van de sterren.

Hij gaf de helft van zijn leven voor de liefde van de lente,

Haar donkere parel van tranen verloren hebben.

Hij leerde dat een vriend een goed mes is

Dat er onder de drie helden twee dwazen zijn,

Dat elk woord een leugen is

En als je niet tegen jezelf liegt,

Je gaat hard slaan.

Op weg naar de zon door het lange ijs

Door de eindeloze dood van papavervelden,

Houd hem niet vast, hij gaat toch weg

Laat los, hij is nog zwakker.

En waar moet je die nu zoeken?

Hoe verder te kijken dan de wolken?

Hoe de wind in de longen te vangen?

Hem van ver bellen?