Ласты - Дельфин

Вот тебе моя кожа, земля, вот тебе мои кости

Глаза, впавшие два угля остывшей злости,

Кровь холодна, но такая же красная

Пускай трава ею напьется

Пускай возьмет силу мою напрасную

Цветами алыми пускай взорвется

Я все отдал тебе, что брал на время

Уже не в силах себя лелеять

Ведь я теперь вроде семя

Яма вырыта пора сеять

Мне не страшно, обидно может быть,

Что не успел ни с кем проститься

Так получилось, что все уже прожито

И я могу теперь только сниться

Hier is mijn huid, aarde, hier zijn mijn botten

Ogen, gezonken twee kolen van gekoelde woede,

Bloed is koud maar net zo rood

Laat het gras er maar dronken van worden

Laat hem mijn macht tevergeefs grijpen

Laat het exploderen met scharlaken bloemen

Ik gaf je alles wat ik nam voor een tijdje

Ik kan mezelf niet meer koesteren

Nu ben ik tenslotte als een zaadje

De put is gegraven, het is tijd om te zaaien

Ik ben niet bang, misschien is het jammer

Dat ik geen tijd had om van iemand afscheid te nemen

Het gebeurde zo dat alles al geleefd is

En nu kan ik alleen maar dromen