Крылья - Дельфин

Разрежь мне под лопаткой кожу.

Там притомились два моих крыла.

Ведь воздух был когда-то мне дороже,

Чем под ногами твердая земля.

Открой глаза, и я ворвусь в них словно в небо

И соберу слезинки в бриллиант.

И каждый миг когда с тобой я не был

Себе верну сторицею назад

Не бойся быть одна, я за твоей спиною.

Я тихо времени считаю бег.

И белым снегом, как крылом тебя укрою

От пятого апреля, от талых бед.

Не прячь свою печаль, пускай она прольется

Пурпурной каплей на кусочки льда.

Пускай она идет, ведь все равно вернется

Ей крылья не нужны, она и так легка.

Ты режешь под лопаткою кожу

Там вместо крыльев два уродливых крючка

Теперь я не могу летать, но все же

Когда-то мог и это все пока...

Snijd de huid onder mijn schouderblad door.

Twee van mijn vleugels waren daar moe.

De lucht was me ooit dierbaarder,

Dan vaste grond onder je voeten.

Open je ogen en ik zal in ze uitbarsten als in de lucht

En verzamel de tranen in een diamant.

En elk moment dat ik niet bij je was

Ik zal honderdvoudig teruggeven

Wees niet bang om alleen te zijn, ik sta achter je.

Ik tel rustig de tijd af.

En met witte sneeuw, als een vleugel zal ik je bedekken

Vanaf 5 april, van smeltproblemen.

Verberg je verdriet niet, laat het morsen

Paarse druppel op stukjes ijs.

Laat haar gaan, want ze komt toch terug

Ze heeft geen vleugels nodig, ze is al licht.

Je snijdt onder de huid van het schouderblad

Er zijn twee lelijke haken in plaats van vleugels

Nu kan ik niet vliegen, maar toch

Ik kon het ooit, en dat is alles voor nu...