Крики - Дельфин

Забытый в ноябре живого солнца луч.

Напомнит обо мне, сверкнет в лохмотьях туч.

И с криком журавлей.

Исчезнет навсегда.

Над чернотой полей, взошедшая звезда.

Так хочется домой.

Так хочется к тебе.

И чтобы нас с тобой купала ночь в Луне.

И чтоб сиял рассвет.

Бриллиантом солнца дня.

Над лучшей из планет.

Где я нашел тебя.

А я тону в весне и снова много пью.

Скучая о тебе, в заслуженном раю.

Vergeten in november van de levende zon, een straal.

Doet me denken, schittert in gescheurde wolken.

En met het geschreeuw van kraanvogels.

Voor altijd verdwijnen.

Boven de duisternis van de velden, een rijzende ster.

Ik wil zo graag naar huis.

Dus ik wil jou.

En zodat jij en ik de nacht in de maan baden.

En om de dageraad te laten schijnen.

De diamant van de zon van de dag.

Boven de beste van de planeten.

Waar heb ik je gevonden.

En ik verdrink in de lente en opnieuw drink ik veel.

Ik mis je, in een welverdiend paradijs.