Художник - Дельфин

Смотри, он будет рисовать картину,

Уже нанес на полотно грунт.

Смотри как он надменно держит спину,

Готовясь рассыпать на холсте красок бунт.

Закатом палевым стоит любуется,

В руках желание, в глазах печаль.

Листва опавшая с травой целуется,

Так мало прожито, так много жаль.

Смотри, он открывает краски,

В одно мгновенье прерывая долгий плен,

А в тюбиках давно нет яркой сказки,

Она засохла, превратилась в тлен.

И кисть посыпалась ресницей тонкой,

Масло вытекло из пузырька,

И на холсте пустыней звонкою

Белеет черная тоска.

Он думал, что всегда успеет

Он строил дом, растил детей,

Лечил жену, которая болеет

И прятал деньги от чужих людей.

Закатом палевым стоит любуется,

В руках желание, в глазах печаль.

Листва опавшая с травой целуется,

Так мало прожито, так много жаль.

Kijk, hij zal een beeld schetsen,

Reeds aangebrachte primer op het canvas.

Zie hoe hooghartig hij zijn rug houdt,

Klaar om rebellie op het doek te strooien.

De fawn zonsondergang is het bewonderen waard,

In de handen van verlangen, in de ogen van verdriet.

Bladeren gevallen met graskus,

Er is zo weinig geleefd, zoveel is jammer.

Kijk, hij opent de kleuren,

Een lange gevangenschap in een oogwenk breken,

En in buizen is er lange tijd geen helder sprookje,

Ze droogde op, veranderde in as.

En de borstel viel met een dunne wimper neer,

Er lekte olie uit de flacon

En op het doek de rinkelende woestijn

Witte droefheid.

Hij dacht dat hij het altijd zou halen

Hij bouwde een huis, voedde kinderen op,

Hij behandelde zijn vrouw die ziek is

En hij verborg geld voor vreemden.

De fawn zonsondergang is het bewonderen waard,

In de handen van verlangen, in de ogen van verdriet.

Bladeren gevallen met graskus,

Er is zo weinig geleefd, zoveel is jammer.