Девять - Дельфин

По шелковым путям твоих волос,

Бредут мои израненные пальцы.

Ища исток, распущенности кос,

Дрожат в ознобе нежности скитальцы.

Мой взгляд усталой птицей в бездне глаз твоих,

Парит над северным бессмертием моря.

Как будто в первый и последний раз,

Теперь уже ни с чем не споря.

Твое второе сердце пробует стучать,

Густую кровь в себя вбирая жадно-шумно.

Я слушаю его мне хочется узнать,

Какое имя станет тишиной на камне лунном.

И в чьей груди будет греметь,

То сердце молотом об мира наковальни.

Чьим выдохом пронзительная медь,

Вдруг закричит объятая печалью.

Сквозь неба синие в шелках,

Взметнулась белой искрой птица,

Чтобы узнать, как глубока небесная река

И в солнце утопиться.

В тишине тебя Вселенных океан,

Слепого будущего сжиженное время.

Звезды сознания вспыхнувший обман,

Счастья неведения, скорая потеря.

Вся прелесть в том, что мы обречены

И каждый миг для нас всегда последний,

Как удивительно, когда проснувшись ты,

Меня толкаешь в день бездонно летний.

Langs de zijden paden van je haar,

Mijn gewonde vingers dwalen af.

Op zoek naar de bron, promiscuïteit van vlechten,

Zwervers beven in een koude rilling van tederheid.

Mijn blik is als een vermoeide vogel in de afgrond van je ogen,

Stijgt boven de noordelijke onsterfelijkheid van de zee.

Als voor de eerste en laatste keer

Nu spreek ik nergens tegen.

Je tweede hart probeert te kloppen

Absorberend dik bloed gulzig en luidruchtig.

Ik luister naar hem, ik wil het weten

Welke naam zal stilte worden op de maansteen.

En in wiens borst het zal donderen,

Dat hart is als een hamer op het aambeeld van de wereld.

wiens uitademing koper doordringt,

Opeens schreeuwt ze van verdriet.

Door de hemelsblauw in zijde,

Een vogel vloog op als een witte vonk,

Om te weten hoe diep de hemelse rivier is

En verdrinken in de zon.

In de stilte van het Universum ben je een oceaan,

Blinde toekomstige vloeibaar gemaakte tijd.

Sterren van bewustzijn flitsten bedrog,

Geluk van onwetendheid, een vroeg verlies.

Het mooie is dat we gedoemd zijn

En elk moment is altijd het laatste voor ons,

Het is geweldig als je wakker wordt

Je duwt me een bodemloze zomerdag in.