26.10.02 - Дельфин

Не убежать, не спрятаться нитками в кровавых швах,

Будут искать, делая дыры в головах.

Новые платья режут на спинах испорченных тел,

Сестры и братья.

Ведь этого ты и хотел!

Ее больше нет!

И тот, кто любил, упал.

Пулей в хребет на вылет врага разорвал.

И вскрытое сердце прижалось щенком к опустевшей земле,

Стучась в ее дверцу теплым еще желе.

Припев:

Заплетая в косы кружева,

Бесконечно красною рекой.

Вырывалась брызгами душа,

Разрываясь криком над тобой.

Правда глупа, застыла камнями в скорбь имен,

Брызжет слюна на пахнущий раем шорох знамен.

Выстрел — осиное жало преодолел последний предел.

Тебе этого мало?

Это все, что ты хотел?

Заплетая в косы кружева,

Бесконечно красною рекой.

Вырывалась брызгами душа,

Разрываясь криком над тобой.

Ren niet weg, verberg je niet met draden in bloederige naden,

Ze zullen zoeken door gaten in hun hoofd te maken.

Nieuwe jurken worden gesneden op de ruggen van gebroken lichamen,

Zussen en broers.

Dit is tenslotte wat je wilde!

Ze is niet meer!

En degene die liefhad viel.

Een kogel in de nok om de vijand op te ruimen scheurde.

En het geopende hart drukte als een puppy tegen de verlaten aarde,

Kloppend op haar deur nog warme gelei.

Refrein:

Vlechtkant,

Oneindig rode rivier.

De ziel barstte uit met spatten,

Uitbrekend schreeuwend over je heen.

De waarheid is dom, bevroren met stenen in het verdriet van namen,

Speeksel spat op het geritsel van spandoeken die naar het paradijs ruiken.

Shot - de wespensteek overwon de laatste limiet.

Is dat niet genoeg voor je?

Is dat alles wat je wilde?

Vlechtkant,

Oneindig rode rivier.

De ziel barstte uit met spatten,

Uitbrekend schreeuwend over je heen.