The Forsaken Earth - Decembre Noir

Unhallowed soil among feet and body

Enslaved by the smoke of steel machines

Inside a poisoned garden from God’s hand

My pathway of the nothingness

Bitterness licks my wounds and my lips

When I look through the ruins of my streets

And I pray for my dead brothers and sisters

Without peace inside my confused mind

Painted in grey is the barren fatherland

Fallen with the failed king upon life’s chessboard

Like the proud warrior’s hearts

I am the last — I am the blood — I am the doomed man

My longest journey has just begun

Inside a labyrinth of thorns and blood

So far away from the human nature

Deep within a tomb of atonement

With sorrow in sleepy eyes I crawl away

In the cold rain

But carried by hope and faith

I follow — red rivers — full of despair

To the gates of the hidden sun

For my tomorrow without pain… without pain

Unhallowed soil among feet and body

Enslaved by the smoke of steel machines

Inside a poisoned garden from God’s hand

My pathway of the nothingness

Bitterness licks my wounds and my lips

When I look through the ruins of my streets

And I pray for my dead brothers and sisters

Without peace inside my confused mind

I am the last — The isolation — The blood — The mourning — I am the forsaken

earth

Unhallowed soil among feet and body

Enslaved by the smoke of steel machines

Inside a poisoned garden from God’s hand

My pathway of the nothingness

Onheilige grond tussen voeten en lichaam

Tot slaaf gemaakt door de rook van stalen machines

In een vergiftigde tuin uit Gods hand

Mijn pad van het niets

Bitterheid likt mijn wonden en mijn lippen

Als ik door de ruïnes van mijn straten kijk

En ik bid voor mijn dode broeders en zusters

Zonder vrede in mijn verwarde geest

Geschilderd in grijs is het dorre vaderland

Gevallen met de mislukte koning op het schaakbord van het leven

Zoals de harten van de trotse krijger

Ik ben de laatste — ik ben het bloed — ik ben de gedoemde man

Mijn langste reis is net begonnen

In een labyrint van doornen en bloed

Zo ver weg van de menselijke natuur

Diep in een graf van verzoening

Met verdriet in slaperige ogen kruip ik weg

In de koude regen

Maar gedragen door hoop en geloof

Ik volg — rode rivieren — vol wanhoop

Naar de poorten van de verborgen zon

Voor mijn morgen zonder pijn… zonder pijn

Onheilige grond tussen voeten en lichaam

Tot slaaf gemaakt door de rook van stalen machines

In een vergiftigde tuin uit Gods hand

Mijn pad van het niets

Bitterheid likt mijn wonden en mijn lippen

Als ik door de ruïnes van mijn straten kijk

En ik bid voor mijn dode broeders en zusters

Zonder vrede in mijn verwarde geest

Ik ben de laatste — De isolatie — Het bloed — De rouw — Ik ben de verlaten

aarde

Onheilige grond tussen voeten en lichaam

Tot slaaf gemaakt door de rook van stalen machines

In een vergiftigde tuin uit Gods hand

Mijn pad van het niets