Ghost Dirge - Decembre Noir

There is no paradise upon the other side

By the cold embrace of the narrowness I can’t unfurl my light

Like a glowworm in the depth’s obscurity

But I am just an absurd teardrop within the face of eternity

I am one with the endless rain

Behind a glass wall of the loneliness

Unable to reach the shining sun

By this cursed place of hopelessness

Sometimes I sing with the clouds

About the monotony of the isolation

So discouraged and depressed

In the chains of damnation

Ghost dirge!

Ghost dirge!

Ghost dirge!

I am lost between space and time

Upon the quest for absolution

Opressive silence is my only friend

In the core of seclusion

Ghost dirge

The whimper at the playground of eternity

Ghost dirge

So far away from the humanity

Ghost dirge

A serenade of the vast melancholy

Ghost dirge

The great desire to be free

There is no paradise upon the other side

By the cold embrace of the narrowness I can’t unfurl my light

Like a glowworm in the depth’s obscurity

But I am just an absurd teardrop within the face of eternity

Er is geen paradijs aan de andere kant

Door de koude omhelzing van de bekrompenheid kan ik mijn licht niet ontvouwen

Als een glimworm in de duisternis van de diepte

Maar ik ben slechts een absurde traan in het aangezicht van de eeuwigheid

Ik ben één met de eindeloze regen

Achter een glazen wand van de eenzaamheid

Kan de stralende zon niet bereiken

Door deze vervloekte plaats van hopeloosheid

Soms zing ik met de wolken

Over de eentonigheid van het isolement

Zo ontmoedigd en depressief

In de ketenen van verdoemenis

Geest klaagzang!

Geest klaagzang!

Geest klaagzang!

Ik ben verdwaald tussen ruimte en tijd

Op de zoektocht naar absolutie

Benauwende stilte is mijn enige vriend

In de kern van afzondering

Geest klaagzang

Het gejammer op de speelplaats van de eeuwigheid

Geest klaagzang

Zo ver weg van de mensheid

Geest klaagzang

Een serenade van de enorme melancholie

Geest klaagzang

Het grote verlangen om vrij te zijn

Er is geen paradijs aan de andere kant

Door de koude omhelzing van de bekrompenheid kan ik mijn licht niet ontvouwen

Als een glimworm in de duisternis van de diepte

Maar ik ben slechts een absurde traan in het aangezicht van de eeuwigheid