Hope/Renaissance - Decembre Noir

An uncomfortable melody

Whistled on a blade of grass

By the winds powerless gasp

This melody shall be the last

See how the trees wither

While they’re longing for a last tear from a river

The last straw for the renaissance of hope

No bud in bloom will ever be seen again

This melody shall be the last

A portrait black in black

Lies idle on its deathbed

The ravages of time run dry

As part of its last pulsation

The ravages of time run dry, a portrait

As part of its pulsation, black in black

Decades of passive euthanasia

Created a cremated world

Die and let die, vanished and be forgotten

How peaceful will this future be?

See how the trees wither

The only constant noise

In the serene air

Een ongemakkelijke melodie

Fluitend op een grasspriet

Door de wind machteloos naar adem snakken

Deze melodie zal de laatste zijn

Zie hoe de bomen verdorren

Terwijl ze verlangen naar een laatste traan uit een rivier

De laatste druppel voor de wedergeboorte van de hoop

Er zal nooit meer een knop in bloei worden gezien

Deze melodie zal de laatste zijn

Een portret zwart in zwart

Liggend op zijn sterfbed

De tand des tijds loopt droog

Als onderdeel van zijn laatste pulsatie

De tand des tijds loopt droog, een portret

Als onderdeel van zijn pulsatie, zwart in zwart

Decennia van passieve euthanasie

Een gecremeerde wereld gemaakt

Sterven en laten sterven, verdwenen en vergeten worden

Hoe vredig zal deze toekomst zijn?

Zie hoe de bomen verdorren

Het enige constante geluid

In de serene lucht