A Swan Lake Full of Tears - Decembre Noir

This bleak realisation

Everything comes to an end

A dying swan

Only the mind can turn back time

A pale white figure in the dark

A palace of silence, she breathes coldness

In this hall, in every dusty corner of this old theatre

The sound of clapping hands that she misses so much

The tingling sensation when everyone looks up at her beautiful face

Just a little breeze of appreciation

One last time, she wants to be th swan

With her gracile stretchd legs and the colossal wings

This bitter yearning to burn the calling limelight

One last time, she wants to be the swan queen

The flying pale white figure in the dark

When the last white feather falls, a swan lake full of tears

Every time it hurts a little more to leave the stage without a stroke of wings

When the last white feather falls, a swan lake full of tears

The bewitched princess with the velvety plumage

With her gracile stretched legs and the colossal wings

One last time, she wants to be the swan queen

The flying pale white figure in the dark

When the last white feather falls

A swan lake full of tears

Don’t forget me, please

Ignore my injured feet

Don’t look at me

If I start to weep

This silent hall, this bleak realisation

Only the mind can turn back time

A dying swan with broken wings

Dit sombere besef

Aan alles komt een einde

Een stervende zwaan

Alleen de geest kan de tijd terugdraaien

Een bleekwit figuur in het donker

Een paleis van stilte, ze ademt kou in

In deze zaal, in elke stoffige hoek van dit oude theater

Het geluid van klappende handen die ze zo mist

Het tintelende gevoel als iedereen opkijkt naar haar mooie gezicht

Gewoon een klein briesje van waardering

Nog een laatste keer, ze wil de zwaan zijn

Met haar gracieus gestrekte benen en de kolossale vleugels

Dit bittere verlangen om de roeping in de schijnwerpers te zetten

Nog een laatste keer wil ze de zwanenkoningin zijn

De vliegende bleekwitte figuur in het donker

Wanneer de laatste witte veer valt, een zwanenmeer vol tranen

Elke keer doet het een beetje meer pijn om het podium te verlaten zonder een vleugelslag

Wanneer de laatste witte veer valt, een zwanenmeer vol tranen

De betoverde prinses met het fluwelen verenkleed

Met haar gracieus gestrekte benen en de kolossale vleugels

Nog een laatste keer wil ze de zwanenkoningin zijn

De vliegende bleekwitte figuur in het donker

Wanneer de laatste witte veer valt

Een zwanenmeer vol tranen

Vergeet me niet, alsjeblieft

Negeer mijn geblesseerde voeten

Kijk niet naar mij

Als ik begin te huilen

Deze stille zaal, deze sombere realisatie

Alleen de geest kan de tijd terugdraaien

Een stervende zwaan met gebroken vleugels