Resurrection - Decembre Noir

Now the blood runs to a coffin bed so fresh

Each sorrow fades with the barren flesh

I desert my useless body and mourning place

Finally I’ve found the exit in life’s maze

My resurrection!

I am an old stowaway that can’t stay

With growing wings I glide away

I drift deeper into the tunnel’s white

And I touch my last remaining light

My resurrection!

Lost colours are recaptured in a funeral from my past

Everything breaks inside my blackened world of glass

Fallen is my soul’s darkness with the last grain of sand

A blue horizon is reflected for that journey’s end

Now the blood runs to a coffin bed so fresh

Each sorrow fades with the barren flesh

I desert my useless body and mourning place

Finally I’ve found the exit in life’s maze

Nu stroomt het bloed naar een doodskist bed zo vers

Elk verdriet vervaagt met het onvruchtbare vlees

Ik verlaat mijn nutteloze lichaam en rouwplaats

Eindelijk heb ik de uitgang gevonden in het doolhof van het leven

Mijn opstanding!

Ik ben een oude verstekeling die niet kan blijven

Met groeiende vleugels glij ik weg

Ik drijf dieper het wit van de tunnel in

En ik raak mijn laatst overgebleven licht aan

Mijn opstanding!

Verloren kleuren worden heroverd bij een begrafenis uit mijn verleden

Alles breekt in mijn zwartgeblakerde wereld van glas

Gevallen is de duisternis van mijn ziel met de laatste zandkorrel

Een blauwe horizon wordt weerspiegeld voor het einde van die reis

Nu stroomt het bloed naar een doodskist bed zo vers

Elk verdriet vervaagt met het onvruchtbare vlees

Ik verlaat mijn nutteloze lichaam en rouwplaats

Eindelijk heb ik de uitgang gevonden in het doolhof van het leven