Shadow Duet - Dark Tranquillity

Voice of the Shadow of Beauty — Friden

Voice of the Shadow of Darkness — Sundin

Shadows play — in my wilderness'

mindscape they seek;

One spiteful and wicked,

one humble and meek

A windswept pale landscape

of edified thought

Two frictional forces

a triad have brought

Woven within me, the aerial mist sink falling,

slowly traversing the atmosphere calling

A soft breeze whispers slowly

in the valley in my mind

And its breath, both foul and holy

is like the deer to a dying hind;

Wordless — yet in soul so true

Nameless — yet it lives in you

Shapeless — like the purity of pain

Lawful — when all fear is slain

One shadow of beauty, caressing the flowers

The paleness of winter reflects in her eyes

Deity of stardom, Enticer of stardoom

maternal — eternal, blinded by visions

Serenity fades with the darkening of skies

of sunlight nocturnal

One shadow of Darkness, a shade of deep hate

A wanderer’s spectre with fury ablaze

In sheets of sharp silver laid youthful to die

reborn into vengeance, dark flames dance in grace

Dark flames dance in grace

the grace of Storms

One shadow of beauty,

One shadow of darkness,

Sailing free on the seas within my mind

Surging dark oceans — perpetual waters

Creator of life and reclaimer of souls

Mother Ocean!

Watching the deep fjords uneasily moving

Whipping the white waves towards the cold air

Rising like swans in a sacred, sudden motion

A cascade of lost feathers adrift on the sea

Hark!

A serenade in the tongue of the wind…

The sight of Centuries, so sonorous in the bower,

hovering further athwart a leafy cower

A shelter for those whose time’s wind make them wither

And therefore they chose to guide this time-wind hither

Alas, in tune with the tide of time

I was,

but I’m not,

nor I’ll be with its pride

Yes, aeons have flown

but more is to come

For I know time;

a friend I greet with open arms

— a brotherhood of deadly harm

…and joy

But time is not eternal, their life-stars not immortal

Setting souls can never pass through the pearly portal

No bliss be given… nor joy

Flowing down the gates of Hell

— FIRE!

I cry for you…

Don’t spill your tears for me but for your kit and kin;

My scions of light?

Depraved of the lust and the treasure of pleasure

which is fuel of life and glory

Silent your dark desires within entirety’s light

Solitude… Sanctity…Sanctuary…Sanctum

…Tranquility

Hear me,

You who hold the fate of stars in hand,

before Creation’s eye I stand,

my soul set free in Summerland!

Mighty the strands of the universe

A chaosvoid’s tomb of dead worlds

Hark!

What?

Divinity flows in your heart,

cat it alight — the seed of all art

Slowly reborn from a sunless state of mind

Silent, your fool!

Thine words are untrue

— remember Endymion’s crestfallen tears

Serene art the gods, yet pain is their way

He touched by the heavens, his hellfire nears

Free now your heavenly body of air!

Come bathe in the rays of the all-seeing one,

holding the fate of all life in both hands;

Breathing new life-force like goldmade from sand

My winged steed of moonlight,

black stallion of Thunder

We rode above the greenish Earth

and tore the green asunder

But what you left bleeding

Destroyed a soulforsaken world

And your deeds of sharp silver

Decoyed a mindforsaken herd

A duet of shadows, a duet of thoughts;

Of beings we feed with the dust of our thoughts

Residing within us, the twofold wheel of life

Of insight created: a triad of Jewels

(A thin leaf of the life-tree's truth)

Stem van de schaduw van schoonheid — Friden

Stem van de schaduw van de duisternis - Sundin

Schaduwen spelen — in mijn wildernis'

mindscape die ze zoeken;

Een hatelijk en slecht,

een nederig en zachtmoedig

Een winderig bleek landschap

van opgerichte gedachte

Twee wrijvingskrachten

een drietal hebben gebracht

Geweven in mij, de luchtmist zakt naar beneden,

langzaam door de atmosfeer reizend

Een zacht briesje fluistert langzaam

in de vallei in mijn gedachten

En zijn adem, zowel vuil als heilig

is als het hert voor een stervende hinde;

Woordeloos — maar in de ziel zo waar

Naamloos — maar het leeft in jou

Vormloos - zoals de puurheid van pijn

Wettig — wanneer alle angst is verslagen

Een schaduw van schoonheid, de bloemen strelend

De bleekheid van de winter weerspiegelt in haar ogen

Godheid van sterrendom, verleider van sterrendom

moederlijk — eeuwig, verblind door visioenen

Sereniteit vervaagt met het donker worden van de lucht

van zonlicht nachtelijk

Een schaduw van duisternis, een schaduw van diepe haat

Het spook van een zwerver met woede in vuur en vlam

In vellen scherp zilver gelegd jeugdig om te sterven

herboren in wraak, donkere vlammen dansen in genade

Donkere vlammen dansen in gratie

de gratie van Storms

Een schaduw van schoonheid,

Een schaduw van duisternis,

Vrij varen op de zeeën in mijn gedachten

Stijgende donkere oceanen — eeuwigdurende wateren

Schepper van leven en heroveraar van zielen

Moeder Oceaan!

Kijken naar de diepe fjorden die ongemakkelijk bewegen

De witte golven naar de koude lucht zwiepen

Stijgend als zwanen in een heilige, plotselinge beweging

Een waterval van verloren veren op drift op zee

hoor!

Een serenade in de tong van de wind...

De aanblik van eeuwen, zo sonore in de prieel,

verder zwevend tegen een lommerrijke ineen

Een schuilplaats voor degenen die door de wind van de tijd verdorren

En daarom kozen ze ervoor om deze tijdwind hierheen te leiden

Helaas, in overeenstemming met het tij van de tijd

Ik was,

Maar ik ben niet,

noch ik zal zijn met zijn trots

Ja, de eonen zijn gevlogen

maar er komt nog meer

Want ik ken de tijd;

een vriend die ik met open armen begroet

— een broederschap van dodelijke schade

…en vreugde

Maar tijd is niet eeuwig, hun levenssterren zijn niet onsterfelijk

Instellende zielen kunnen nooit door het parelwitte portaal gaan

Er wordt geen gelukzaligheid gegeven... noch vreugde

Stroomt door de poorten van de hel

- VUUR!

Ik huil voor je…

Verspil je tranen niet voor mij, maar voor je uitrusting en verwanten;

Mijn telgen van licht?

Verdorven van de lust en de schat van plezier

dat is de brandstof van leven en glorie

Stil je duistere verlangens in het licht van het geheel

Eenzaamheid ... Heiligheid ... Heiligdom ... Heiligdom

…Kalmte

Hoor mij,

Jij die het lot van de sterren in de hand houdt,

voor het oog van de schepping sta ik,

mijn ziel bevrijd in Zomerland!

Machtig de strengen van het universum

Het graf van een chaos van dode werelden

hoor!

Wat?

Goddelijkheid stroomt in je hart,

cat it alight — het zaad van alle kunst

Langzaam herboren uit een zonloze gemoedstoestand

Stil, je dwaas!

Uw woorden zijn niet waar

— herinner je Endymion's bedroefde tranen

Sereen zijn de goden, maar pijn is hun weg

Hij werd aangeraakt door de hemel, zijn hellevuur nadert

Bevrijd nu je hemelse luchtlichaam!

Kom baden in de stralen van de alziende,

het lot van al het leven in beide handen houden;

Nieuwe levenskracht inademen zoals goud gemaakt van zand

Mijn gevleugelde ros van maanlicht,

zwarte hengst van Thunder

We reden boven de groenige aarde

en scheurde het groen uit elkaar

Maar wat je liet bloeden

Een zielverlaten wereld vernietigd

En je daden van scherp zilver

Een geestverlaten kudde gelokt

Een duet van schaduwen, een duet van gedachten;

Van wezens die we voeden met het stof van onze gedachten

Woont in ons, het tweevoudige wiel van het leven

Van inzicht gemaakt: een triade van juwelen

(Een dun blaadje van de waarheid van de levensboom)