My Faeryland Forgotten - Dark Tranquillity

Labyrinth of time…

Mine alone for now and ever more

(I'm all alone…)

…And I flew

Above sepulchral monoliths

Nebulously dancing beneath the dew

(Of morning, in ye twilightland of old)

Abiding teardrops borne by thorns

Thine fragments I twine true

(In mourning, stream adorned in rage untold)

…Flow adorned in rage untold

Eternal — forever — more

And they’ll forever grow

And hold in heart what springs anew

From the shadowsglades unwitnessed

Which light the flames

From deep within where we all grew

…Everlasting ember-glow

Labyrinth of Time

In harmony confined

Thus the dark heat from

Beyond the stars

Engulfed a world of fear still robed in ice

A throne in fire dies…

Pulsating through the skies

He who wore the gown

Shall drown the «Reich of tears» in cries

Enthroned in fire dies…

A kingdom’s last demise

And I know…

The ardent hearth midst life and death

Won’t end my journey morrowless

(I won’t laugh in mirth all sorrowless)

Come, fly afloat on a wave of emotions

Of crestfallen scorn

Oh, this my whirlwind of darkness

A tide I once lulled but alas now withdrawn

Now… hand in hand with sorrow

Towards the still, perpetual seas

Into the tranquil depths of solitude

In bliss my spirit flees

Through the wind I will go

To my twilightland, alone

Where sanctuary is mine

Within my throneworld, my labyrinth of time

And he who is the God

Of an infinite shape and faces

Ever weaving fates of life

Upon the pattern of his traces

In the Golden Dawn of Winter

He’ll stand risen from the night

In serenity all solemn

Clad in moonlight’s milky white

Through the wind I will go

To my twilightland, alone

Where sanctuary is mine

Within the hands of this labyrinth of time

Labyrinth of time…

Eternal — forever — more

Time… infinity of mind

Divinity of life

Labyrinth of time

In harmony confined

Burn — upon my

Might — by my

Command — into the fire

Your throne of fire fell…

Bestowed upon your Hell

Burnt shall be your

«Might», and your

Command shan’t drown my fire

(…My Faeryland Forgotten)

…Mine alone for now and ever more

Labyrint van de tijd…

De mijne alleen voor nu en voor altijd

(Ik ben helemaal alleen…)

...En ik vloog

Boven grafmonolieten

Vaag dansend onder de dauw

(Van de ochtend, in jullie schemerland van weleer)

Blijvende tranen gedragen door doornen

Uw fragmenten bind ik waar

(In rouw, stroom versierd met ongekende woede)

...Flow versierd met ongekende woede

Eeuwig — voor altijd — meer

En ze zullen voor altijd groeien

En houd in je hart wat opnieuw ontspringt

Uit de schaduwglades zonder getuigen

Die de vlammen aansteken

Van diep van binnen waar we allemaal zijn gegroeid

…Eeuwige gloeiende gloed

Labyrint van de tijd

In harmonie beperkt

Dus de donkere hitte van

Voorbij de sterren

Overspoeld een wereld van angst nog steeds gehuld in ijs

Een troon in vuur sterft...

Pulserend door de lucht

Hij die de jurk droeg

Zal het «Rijk van tranen» in kreten verdrinken

Tronend in vuur sterft...

De laatste ondergang van een koninkrijk

En ik weet…

De vurige haard te midden van leven en dood

Zal mijn reis niet morgenloos eindigen

(Ik zal niet lachen in vreugde, allemaal zonder verdriet)

Kom, vlieg drijvend op een golf van emoties

Van bedwelmde minachting

Oh, dit is mijn wervelwind van duisternis

Een tij dat ik ooit heb gesust, maar helaas heb ik me nu teruggetrokken

Nu... hand in hand met verdriet

Op weg naar de stille, eeuwigdurende zeeën

In de rustige diepten van eenzaamheid

In geluk vlucht mijn geest

Door de wind zal ik gaan

Naar mijn schemerland, alleen

Waar heiligdom van mij is

Binnen mijn troonwereld, mijn labyrint van de tijd

En hij die de God is

Van een oneindige vorm en gezichten

Altijd het lot van het leven weven

Op het patroon van zijn sporen

In de gouden dageraad van de winter

Hij zal opstaan ​​uit de nacht

In alle rust plechtig

Gekleed in het melkwitte maanlicht

Door de wind zal ik gaan

Naar mijn schemerland, alleen

Waar heiligdom van mij is

In de handen van dit labyrint van de tijd

Labyrint van de tijd…

Eeuwig — voor altijd — meer

Tijd... oneindigheid van geest

Goddelijkheid van het leven

Labyrint van de tijd

In harmonie beperkt

Branden — op mijn

Misschien — door mijn

Commando — in het vuur

Je vuurtroon viel...

geschonken aan jouw hel

Verbrand zal je zijn

«Might», en uw

Commando zal mijn vuur niet verdrinken

(...Mijn Faeryland vergeten)

…De mijne alleen voor nu en voor altijd