Nu - Daniel Lavoie

Nu, j’ai vécu nu

Naufragé de naissance

Sur l'île de Malenfance

Dont nul n’est revenu

Nu, j’ai vécu nu

Dans des vignes sauvages

Nourri de vin d’orage

Et de corsages émus

Nu, vieil ingénu

J’ai nagé dans tes cieux

Depuis les terres de feu

Jusqu’aux herbes ténues

Nu, j’ai pleuré nu

Dans la buée d’un miroir

Le coeur en gyrophare

Qu’est-ce qu’on s’aimait… Samu

Nu, j’ai vécu nu

Sur le fil de mes songes

Les tissus de mensonges

Mon destin biscornu

Mais nu, je continue

Mon chemin de tempête

En gueulant à tue-tête

La chanson des canuts

Nu, j’avance nu

Dépouillé de mon ombre

J’voulais pas être un nombre

Je le suis devenu

Nu, j’ai vécu nu

Aux quatre coins des gares

Clandestin d’une histoire

Qui n’a plus d’avenue

Nu, je suis venu

Visiter en passant

Un globule de sang

Un neutrone des nues

Nu, le torse nu

Je voudrais qu’on m’inhume

Dans mon plus beau posthume

Pacifiste inconnu

Naakt, ik leefde naakt

Schipbreukeling vanaf de geboorte

Op het eiland Mal-Enfance

Waarvan niemand is teruggekeerd

Naakt, ik leefde naakt

In wilde wijngaarden

Gevoed met stormwijn

En verplaatste lijfjes

Naakt, oud ingenieus

Ik zwom in je lucht

Uit de landen van vuur

Tot de dunne grassen

Naakt, ik huilde naakt

In de mist van een spiegel

Het hart in knipperend licht

Wat hielden we van elkaar... Samu

Naakt, ik leefde naakt

Op de draad van mijn dromen

De stoffen van leugens

Mijn krom lot

Maar naakt ga ik door

Mijn stormpad

luid schreeuwen

Het lied van de Canuts

Naakt, ik loop naakt

Ontdaan van mijn schaduw

Ik wilde geen nummer zijn

Ik werd

Naakt, ik leefde naakt

Op de vier hoeken van de stations

Clandestien van een verhaal

Wie heeft er geen weg meer?

Naakt ben ik gekomen

langskomen

een bloedcel

Een neutron uit de wolken

Naakt, zonder shirt

Ik zou graag begraven willen worden

In mijn mooiste postume

onbekende pacifist