Mes longs voyages - Daniel Lavoie

Quand je sortirai de ce pays vieux que sont mes naufrages

Quand je rentrerai dans ce pays neuf qui est ton visage

Alors je fermerai les yeux et je réveillerai mes équipages

Mes longs voyages

Quand j'étais fils de loup pieds nus sans corde au cou

Quand j'étais fils du vent étudiant, trafiquant

Quand j'étais chez les filles Prince fou sans famille

Quand on m’a brisé l’os de la mâchoire et quand j’ai fui avec mes bosses

Au fond du continent pour éviter les fers de mes frères les hommes

Je te raconterai que j'étais héritier du château du roi sourd

Qui au fond de sa cour pleurait pour que je chante

Pleurait pour que je vante ses rimes et ses crimes

Après me torturait, après me médaillait

Toute ma vie durant vivant dans l’irréel mam’zelle

Avec mes ailes frêles fortes comme cerfs-volants

Je fus pan de nuage la voile bleue au large

Qu’on ne peut mettre en cage qu’on harponne en riant

Les lettres et les livres les fuites, les écritures

Les grimoirs, les Jésuites, les foires, les poires, les huîtres

Les gloires et toute la suite de larrons parasites collés sur mes talons

Collés sur mes talents crevant mes réussites

À grands coups de crayon

Me haïssant d’aimer, me cernant, me jugeant

Me piégeant, me blessant

Me tuant

Mais là-haut au-dessus d’eux, j'étais là-haut dans une étoile rouge

Leur faisant des grimaces et l'étoile était rouge

Parce que c'était du sang le mien et le tien est venu

Tous ces cheminements pour arriver à toi pour arriver souffrant

Où étais-tu mon âme pendant cet heureux temps de misère et de vent?

Maintenant je m’assois et je vis avec toi

Qui a daigné mêler ton âge avec le mien

En sortira un lien qui me vengera bien

En se tenant très près des hommes faux ou vrais

Ce que je n’ai pas fait

En se tenant très près surtout de sa mère

Ce que j’aurais dû faire depuis que tu m’attends

Maintenant je suis là si demain je m’en vas retiens-moi

Rejoins-moi si je meurs et nous irons vivre ailleurs

Als ik uit dit oude land van mijn scheepswrakken kom

Wanneer ik terugkeer naar dit nieuwe land dat jouw gezicht is

Dus ik zal mijn ogen sluiten en mijn bemanningen wakker maken

mijn lange reizen

Toen ik een blootsvoetse zoon van een wolf was zonder touw om mijn nek

Toen ik een zoon van de wind was, student, mensenhandelaar

Toen ik bij de meiden Mad Prince was zonder familie

Toen ze mijn kaakbot braken en toen ik wegliep met mijn stoten

Naar de bodem van het continent om de ijzers van mijn broers de mannen te ontwijken

Ik zal je vertellen dat ik erfgenaam was van het kasteel van de dove koning

Die diep in haar tuin huilde om mij om te zingen

Huilde om mij om op te scheppen over zijn rijmpjes en zijn misdaden

Na me te hebben gemarteld, nadat ze me een medaille hadden gegeven

Mijn hele leven in de onwerkelijke mam'zelle wonen

Met mijn broze vleugels sterk als vliegers

Ik was wolk pan blauw zeil weg

Dat je niet kunt kooien dat jij harpoen lacht

De brieven en de boeken, de lekken, de geschriften

Grimoirs, Jezuïeten, kermissen, peren, oesters

De glories en de hele reeks parasitaire dieven zaten me op de hielen

Vastgelopen op mijn talenten die mijn successen barsten

Met geweldige potloodstreken

Mij ​​haten omdat ik van hou, om me heen cirkelen, me beoordelen

Mij ​​in de val lokken, me pijn doen

mij vermoorden

Maar boven hen was ik daarboven in een rode ster

Ze gezichten maken en de ster was rood

Want het was bloed van mij en de jouwe kwam

Al deze reizen om bij jou te komen om bij jou te komen lijden

Waar was jij mijn ziel in deze gelukkige tijd van ellende en wind?

Nu zit ik en leef ik met je mee

Wie verwaardigde zich om jouw leeftijd met de mijne te vermengen?

Er komt een band uit die me goed zal wreken

Door heel dicht bij valse of echte mannen te staan

Wat ik niet heb gedaan

Door heel dicht bij zijn moeder te staan

Wat ik had moeten doen sinds je op me wachtte

Nu ben ik hier als ik morgen ga, hou me vast

Ga met me mee als ik sterf en we zullen ergens anders wonen