Amnesia - Dan Bull

I woke up to nothing but a candle

And the vague understanding that my name is Daniel

Uncertain of my circumstance, nothing else is substantial

I gather fragments of a mind that I might have dismantled

The last dregs of oil burning in the lantern

Dispel the phantoms that hold my memory to ransom

Can I remember the reason that I need to answer them

And descend into madness' inner sanctum?

A humble hunter-gatherer hunted by gatherers

Who are governd by malice in this glum palace of avarice

Undr the thumb of Baron Alexander in its utter vastness

Some cannot handle this and thus succumb to blackness

The kind of dark a pack of matches can’t dispel

The kind that violates your mind 'til it’s a lifeless shell

You’ve made the drive halfway into your private Hell

So finish the trip and enjoy the ride, you might as well

No gunpowder, just a tinderbox

No flint, no pin for picking the locks

No giving up, no going back

No hope, no memory, you don’t know jack

You can run, you can hide

You can shun what’s inside you

But I know your mind

I will come and will find

You can crouch in the dark

Can deny I’m inside

You are only delay

In the day that I find you

I haven’t got a trusty weapon with which I can cut and thrust

So I keep descending into corridors that are bottomless

I cough and splutter on the rotten musk of forgotten husks

Knowing the day of reckoning won’t stop at dusk

When you ride with the Devil, you can’t be too careful

It might be the death of your mind, he’s residing inside you

And therefore you’re frightened and fearful

Crying and tearful because your life is a vessel

Destined to spend every night lying unsettled

So no surprise that you’ll be finding it stressful

When every thread inside your head unravels

Yet nobody’s there to find you dead, I’ve traveled

Through the perils of a feral desert, endeavoured

But effort’s never sufficient whenever you’re in a position

Where decisions you commit to will rip through the firmament

And permanently trick you to tip you even further

Into the slimy bowels of your private Hell

Where chiming bells ring in the news you finally fell

No gunpowder, just a tinderbox

No flint, no pin for picking the locks

No giving up, no going back

No hope, no memory, you don’t know jack

You can run, you can hide

You can shun what’s inside you

But I know your mind

I will come and will find

You can crouch in the dark

Can deny I’m inside

You are only delay

In the day that I find

You can run, you can hide

You can shun what’s inside you

But I know your mind

I will come and will find

You can crouch in the dark

Can deny I’m inside

You are only delay

In the day that I find you

Ik werd wakker met niets anders dan een kaars

En het vage begrip dat mijn naam Daniel is

Onzeker over mijn omstandigheden, niets anders is substantieel

Ik verzamel fragmenten van een geest die ik misschien heb ontmanteld

De laatste restjes olie branden in de lantaarn

Verdrijf de spoken die mijn geheugen vasthouden om losgeld te vragen

Kan ik me de reden herinneren dat ik ze moet beantwoorden?

En afdalen in het innerlijke heiligdom van de waanzin?

Een nederige jager-verzamelaar opgejaagd door verzamelaars

Die worden geregeerd door boosaardigheid in dit sombere paleis van hebzucht?

Onder de duim van Baron Alexander in zijn uiterste uitgestrektheid

Sommigen kunnen dit niet aan en bezwijken dus voor zwartheid

Het soort donker dat een pakje lucifers niet kan verdrijven

Het soort dat je geest schendt tot het een levenloos omhulsel is

Je hebt de rit tot halverwege je privé-hel gemaakt

Dus eindig de reis en geniet van de rit, je kunt net zo goed

Geen buskruit, alleen een tondeldoos

Geen vuursteen, geen speld om de sloten te openen

Niet opgeven, niet teruggaan

Geen hoop, geen geheugen, je kent het niet jack

Je kunt rennen, je kunt je verbergen

Je kunt schuwen wat er in je zit

Maar ik ken je gedachten

Ik zal komen en zal vinden

Je kunt in het donker hurken

Kan ontkennen dat ik binnen ben

Je bent alleen maar vertraging

Op de dag dat ik je vind

Ik heb geen betrouwbaar wapen waarmee ik kan snijden en stoten

Dus ik blijf afdalen in gangen die bodemloos zijn

Ik hoest en sputter op de rotte musk van vergeten kaf

Weten dat de dag van afrekening niet stopt bij de schemering

Als je met de duivel rijdt, kun je niet voorzichtig genoeg zijn

Het kan de dood van je geest zijn, hij woont in je

En daarom ben je bang en angstig

Huilen en huilen omdat je leven een schip is

Voorbestemd om elke nacht onrustig door te brengen

Dus geen verrassing dat je het stressvol zult vinden

Wanneer elke draad in je hoofd ontrafelt

Toch is er niemand om je dood te vinden, ik heb gereisd

Door de gevaren van een wilde woestijn, getracht

Maar inspanning is nooit voldoende wanneer u zich in een positie bevindt

Waar beslissingen waaraan u zich bindt, door het firmament zullen scheuren

En je permanent misleiden om je nog meer fooi te geven

In de slijmerige darmen van je privé-hel

Waar de klokken luiden in het nieuws waar je eindelijk viel

Geen buskruit, alleen een tondeldoos

Geen vuursteen, geen speld om de sloten te openen

Niet opgeven, niet teruggaan

Geen hoop, geen geheugen, je kent het niet jack

Je kunt rennen, je kunt je verbergen

Je kunt schuwen wat er in je zit

Maar ik ken je gedachten

Ik zal komen en zal vinden

Je kunt in het donker hurken

Kan ontkennen dat ik binnen ben

Je bent alleen maar vertraging

Op de dag die ik vind

Je kunt rennen, je kunt je verbergen

Je kunt schuwen wat er in je zit

Maar ik ken je gedachten

Ik zal komen en zal vinden

Je kunt in het donker hurken

Kan ontkennen dat ik binnen ben

Je bent alleen maar vertraging

Op de dag dat ik je vind