A Portrait of the Autist - Dan Bull

I’m awkward, can’t talk to anyone

I fall at the first hurdle, it hurts to get it wrong

My mind’s wired a different way to everyone else

So I might seem strange, and be left on the shelf begging for help

Placed in a position in which I’m desperate now

Ashamed of my condition when I’m meant be be proud

It’d be great to fit in and blend with the crowd

Without a red face, a sense of dread;

I’m trembling now

I like things a certain way, a pre-determined order

And it disturbs my thoughts if the certain order’s changed

Uncertainty unnerves me, close the curtains over the windows

It’s a curse, Asperger Syndrome

We ought to stick around

Be autistic and proud

We ought to stick around

We ought to stick

I don’t notice faces in open places

My focus phases out and goes to blazes

And an overloaded brain is no way to be social and say hello to mates, is it?

It’s made me feel alone for ages

Because I know there’s no hope to change it

To most a face is an open page -to me it’s closed, the prose erased

And how am I supposed to behave

When nobody’s taken a moment to show me the way?

But it’s OK

I still hope and pray the status quo can change

And I still scope the skies waiting for blokes in capes

And I’ll fly when I know how I’m supposed to behave

So won’t you take a moment to show me the way

Autism assisted me in becoming a poet

Because I feel deeply but I just struggle to show it

I care for those around me though I don’t know how I’m supposed to tell people

So I wrote it down, prepared my vocal sound

Then shared my opus on open ground

Those with this syndrome are endowed with a determination to succeed

That the non-Asperger brain often fails to achieve

And yet we go off the rails easily, but believe me

I’ve seen what we can be when we’ve got dreams to reach that no-one else can

And piece by piece the diagnosed’ll find the folks to help them

To aspire to the heights their sights are focused on

I know it’s a long fight but we’re the type to go the whole hog

Ik ben onhandig, kan met niemand praten

Ik val bij de eerste hindernis, het doet pijn om het verkeerd te hebben

Mijn geest is op een andere manier verbonden met iedereen

Dus ik lijk misschien vreemd en blijf op de plank smeken om hulp

Geplaatst in een positie waarin ik nu wanhopig ben

Schaam me voor mijn toestand als ik bedoeld ben, wees trots

Het zou geweldig zijn om erbij te horen en op te gaan in de menigte

Zonder een rood gezicht, een gevoel van angst;

Ik beef nu

Ik hou van dingen op een bepaalde manier, een vooraf bepaalde volgorde

En het verstoort mijn gedachten als de bepaalde volgorde is gewijzigd

Onzekerheid maakt me zenuwachtig, doe de gordijnen voor de ramen dicht

Het is een vloek, het Asperger-syndroom

We zouden moeten blijven

Wees autistisch en trots

We zouden moeten blijven

We zouden moeten blijven

Ik zie geen gezichten op open plekken

Mijn focus vervaagt en gaat naar vlammen

En een overbelast brein is geen manier om sociaal te zijn en hallo te zeggen tegen vrienden, toch?

Ik voel me er al tijden alleen door

Omdat ik weet dat er geen hoop is om het te veranderen

Voor de meeste is een gezicht een open pagina - voor mij is het gesloten, het proza ​​is gewist

En hoe moet ik me gedragen?

Wanneer niemand even de tijd neemt om me de weg te wijzen?

Maar het is oke

Ik hoop en bid nog steeds dat de status-quo kan veranderen

En ik kijk nog steeds de lucht in, wachtend op kerels in capes

En ik zal vliegen als ik weet hoe ik me moet gedragen

Dus wil je niet even de tijd nemen om me de weg te wijzen?

Autisme heeft me geholpen dichter te worden

Omdat ik diep voel, maar ik heb gewoon moeite om het te laten zien

Ik geef om de mensen om me heen, hoewel ik niet weet hoe ik het mensen moet vertellen

Dus ik schreef het op, bereidde mijn stemgeluid voor

Vervolgens mijn opus op open terrein gedeeld

Degenen met dit syndroom zijn begiftigd met een vastberadenheid om te slagen

Dat het niet-Asperger-brein vaak niet slaagt

En toch ontsporen we gemakkelijk, maar geloof me

Ik heb gezien wat we kunnen zijn als we dromen hebben die niemand anders kan bereiken

En stukje bij beetje zullen de gediagnosticeerde mensen de mensen vinden om hen te helpen

Om te streven naar de hoogten waarop hun blik gericht is

Ik weet dat het een lang gevecht is, maar we zijn het type om het hele varken te gaan