Снится - Da Gudda Jazz

Более нет сил дышать синхронность с городом, ею грезит пережидаю зиму здорово

нет.

Все судят в тайне оценят, неси меня белый лайнер от центра оси вдаль.

Считай дни, что я не рядом или шли к чертям этот город и до меня рви,

Поменяем имена давай с тобой, доверяет завтра лишь, а пока слабо.

Свободу чувствуй кожей, перелетной птицы, чувствуй прохладный ветер и мой

теплый кингстом из.

Памяти лиц, стирай левые лица и пусть (пусть), все это лишь снится мне.

Припев:

Дай свою руку мне, завесу тайн, открывай и тай во снах, иногда летай

С моим другом ветра, смелее дай свою руку мне.

Я не могу дышать, если тебя рядом нет и мой каждый шаг за тобою в след,

И меня пусть все судят, правда одна — неси меня белый лайнер туда, где она.

Мне никогда не смириться с тем, что мы не рядом, электрической ток сквозь меня

пропускают дни.

Поменяем имена давай с тобой, бросим все мы завтра лишь, а пока слабо.

Меня почувствуй, вера не дает мне злиться, чувствуй прохладный ветер,

прибои волн на пристани,

Из памяти лиц, стирая левые лица и пусть (пусть), все это лишь снится мне.

Припев:

Дай свою руку мне, завесу тайн, открывай и тай во снах, иногда летай

С моим другом ветра, смелее дай свою руку мне.

Дай свою руку мне, завесу тайн, открывай и тай во снах, иногда летай

С моим другом ветра, смелее дай свою руку мне.

Ты так недосягаема, пытка мне без тебя и я прытка бегу в твоих поисках,

видно мне тут только отблески

Не легко вычислять по следам, я в переходах искал, до свидания, мне хотя бы

твой пламенный почерк

Меня доводящий до правильных точек, тут пусто, темно, не видно, при тусклом,

виновных и дна

Чувства, минор, не мирно, искусно плетет энигма.

Мотает в поисках пускай меня то в низ, то вверх, я рад, что наяву мы рядом,

все это лишь снится мне.

Припев:

Дай свою руку мне, завесу тайн, открывай и тай во снах, иногда летай

С моим другом ветра, смелее дай свою руку мне.

Дай свою руку мне, завесу тайн, открывай и тай во снах, иногда летай

С моим другом ветра, смелее дай свою руку мне.

Ik heb niet langer de kracht om synchroniciteit met de stad te ademen, ik droom ervan, ik wacht de winter goed af

nee.

Iedereen die in het geheim oordeelt, zal het waarderen, draag me een witte voering vanuit het midden van de as in de verte.

Tel de dagen dat ik er niet ben of ga naar de hel met deze stad en scheur voor me,

Laten we de namen veranderen, laten we met je meegaan, hij vertrouwt alleen morgen, maar voor nu is het zwak.

Voel vrijheid met je huid, een trekvogel, voel de koele wind en mijn

warm koningsdom uit.

Geheugen van gezichten, linker gezichten wissen en laten (laten), dit alles is voor mij slechts een droom.

Refrein:

Geef me je hand, de sluier van geheimen, open en verberg je in dromen, soms vliegen

Met mijn vriend van de wind, geef me vrijmoedig je hand.

Ik kan niet ademen als je er niet bent en al mijn stappen volgen je,

En laat iedereen me beoordelen, de waarheid is één - draag me een witte voering naar waar ze is.

Ik zal nooit in het reine komen met het feit dat we niet dichtbij zijn, elektrische stroom door mij heen

dagen overslaan.

Laten we de namen veranderen, laten we met je meegaan, we vertrekken allemaal pas morgen, maar voor nu zwak.

Voel me, geloof laat me niet boos worden, voel de koele wind,

surfgolven op de pier,

Uit de herinnering aan gezichten, linker gezichten wissen en laten (laten), dit alles is voor mij slechts een droom.

Refrein:

Geef me je hand, de sluier van geheimen, open en verberg je in dromen, soms vliegen

Met mijn vriend van de wind, geef me vrijmoedig je hand.

Geef me je hand, de sluier van geheimen, open en verberg je in dromen, soms vliegen

Met mijn vriend van de wind, geef me vrijmoedig je hand.

Je bent zo onbereikbaar, martel mij zonder jou en ik ren snel naar je op zoek,

Ik zie hier alleen reflecties

Het is niet gemakkelijk om met voetstappen te rekenen, ik zocht in de overgangen, tot ziens, tenminste ik

je vurige handschrift

Brengt me naar de juiste punten, het is leeg, donker, niet zichtbaar, met vage,

schuldig en bodem

Gevoelens, klein, niet vredig, weeft vakkundig enigma.

Het schudt op zoek om me naar beneden te laten gaan, dan omhoog, ik ben blij dat we in werkelijkheid dichtbij zijn,

Dit alles is slechts een droom voor mij.

Refrein:

Geef me je hand, de sluier van geheimen, open en verberg je in dromen, soms vliegen

Met mijn vriend van de wind, geef me vrijmoedig je hand.

Geef me je hand, de sluier van geheimen, open en verberg je in dromen, soms vliegen

Met mijn vriend van de wind, geef me vrijmoedig je hand.