Паганини - Da Gudda Jazz

Муза моя, у нас минимум шансов

Муза моя, уже нет сил улыбаться

Муза моя, давай не будем об этом?

Где муза моя?

Ты мне сейчас необходима так

Муза моя, ведь без тебя тут темнота!

Слышишь?

Муза моя!

В моей голове хаос!

Муза моя!

Я задыхаюсь!

Не начинай!

Я не помню, что было вчера и позавчера!

Мне нужна только доза тебя, чтобы

Вновь записать эти чертовы прозы в тетрадь!

А!

Избавь меня от этих неуместных слез, —

Ничего не срастется!

Ведь это вызывает только пресную злость

Извини, но в ледяном моем сердце, ты — гость

Припев:

Мне не найти тебя в холодном городе этом

Небо над ним без тебя серое-серое небо

Где ты только не была, моя муза

Кем ты только не бывала, моя муза

Ты могла меняться ежедневно, моя муза

Как бы не пытался ты — в ладонь

Не помещалась никогда

Моя муза, в моей голове нет идеала!

Моя муза не такая, как ее хотят видеть

Моя муза одиноко вспоминает про меня

Моя муза на моих руках засыпает

Только Она — моя муза!

На биты выкину грусть я, а ты

Посчитаешь этот бред за искусство

Ты необходима, чтоб писать этот мусор

И такая твоя горькая правда, моя муза!

Мысли порой в голову рвутся,

Но нету в мире моего строгого вкуса

Из головы в каждый пояс затянулся

И где ты и какая теперь, моя муза?

Припев:

Мне не найти тебя в холодном городе этом

Небо над ним без тебя серое-серое небо

Что осталось в тебе от музы?

Ухожу на поиски новой я,

Но на веки на сердце грузом

Что той самой — одной, мне не отыскать никогда

Припев:

Мне не найти тебя в холодном городе этом

Небо над ним без тебя серое-серое небо

Серое-серое небо, серое-серое небо

Mijn muze, we hebben een minimale kans

Mijn muze, ik heb niet langer de kracht om te glimlachen

Mijn muze, laten we er niet over praten?

Waar is mijn muze?

Ik heb je nu zo hard nodig

Mijn muze, want zonder jou is er duisternis!

Hoor je?

Muze is van mij!

Chaos in mijn hoofd!

Muze is van mij!

Ik stik!

Start niet!

Ik weet niet meer wat er gisteren en eergisteren is gebeurd!

Ik heb gewoon een dosis van je nodig

Zet dat verdomde proza ​​weer in je notitieboekje!

MAAR!

Verlos me van deze misplaatste tranen, -

Er zal niets groeien!

Omdat het alleen pure woede oproept

Sorry, maar in mijn ijzige hart ben je een gast

Refrein:

Ik kan je niet vinden in deze koude stad

De lucht boven hem zonder jou is een grijs-grijze lucht

Waar ben je geweest, mijn muze

Wie ben je geweest, mijn muze

Je zou dagelijks kunnen veranderen, mijn muze

Het maakt niet uit hoe je het probeert - in de palm van je hand

Past nooit

Mijn muze, er is geen ideaal in mijn hoofd!

Mijn muze is niet wat ze haar willen zien

Mijn muze eenzaam herinnert zich mij

Mijn muze valt in slaap in mijn armen

Zij alleen is mijn muze!

Ik zal verdriet in stukjes gooien, en jij

Beschouw deze onzin als kunst

Je bent nodig om deze onzin te schrijven

En dat is jouw bittere waarheid, mijn muze!

Gedachten schieten soms door mijn hoofd,

Maar er is geen mijn strikte smaak in de wereld

Van het hoofd tot elke riem werd gespannen

En waar ben je en wat is nu, mijn muze?

Refrein:

Ik kan je niet vinden in deze koude stad

De lucht boven hem zonder jou is een grijs-grijze lucht

Wat blijft er in jou over van de muze?

Ik vertrek op zoek naar een nieuwe ik,

Maar voor altijd in het hart van een lading

Wat is hetzelfde - een die ik nooit zal vinden

Refrein:

Ik kan je niet vinden in deze koude stad

De lucht boven hem zonder jou is een grijs-grijze lucht

Grijs grijze luchten, grijs grijze luchten