L'Avenue Des Marronniers - Claude Barzotti

Dans l’avenue des Marronniers, y’avait une chambre à louer,

La fenêtre s’ouvrait sur les toits, comme une loge à l’opéra.

On devinait facilement, que l’endroit n'était pas très grand

On aurait dit un pigeonnier, installé au pied du grenier.

Dans l’avenue des Marronniers, j’ai fini par te rencontrer

La chambre était grise et sévère mais c'était tout mon univers.

Le soleil faisait sur ta peau, des ombres à travers les carreaux

Le ciel dessinait sur ton dos, comme des toiles de Niro.

REFRAIN:

Je t’oublie pas, je t’oublie pas, je t’oublie pas, pense à moi.

Je n’ai pas oublié la chambre sous les toits, l’avenue des Marronniers

Ton regard lilas, je n’ai rien oublié, je ne t’oublierais pas, penses à moi.

Qu’importe où s’en allaient mes pas, tous mes chemins menaient vers toi

Je crois bien que je t’aimais trop, et dans la tête et dans la peau.

La propriétaire a vendu la vieille maison de l’avenue,

Toi tu as changé de cartier et d’amoureux et de crémier.

Moi j'étais celui que l’on jette, comme une vieille marionnette,

Pendant longtemps je t’ai cherché, je ne t’ai jamais retrouvé.

Dans l’autre chambre depuis peu, il y a d’autres amoureux,

Depuis j'évite de passer dans l’avenue des marronniers.

REFRAIN

Je t’oublie pas, je t’oublie pas, je t’oublie pas, penses à moi.

Je t’oublie pas, je t’oublie pas, je t’oublie pas, penses à moi.

Je t’oublie pas, je t’oublie pas, je t’oublie pas, penses à moi.

In de Avenue des Marronniers was er een kamer te huur,

Het raam kwam uit op de daken, als een operabox.

We vermoedden gemakkelijk dat de plaats niet erg groot was?

Het zag eruit als een duiventil, geïnstalleerd aan de voet van de zolder.

In de avenue des Marronniers heb ik je uiteindelijk ontmoet

De slaapkamer was grijs en streng, maar dat was mijn hele wereld.

De zon werpt schaduwen op je huid door de ruiten

De lucht trok op je rug, als schilderijen van Niro.

REFREIN:

Ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, denk aan mij.

Ik ben de zolderkamer, avenue des Marronniers niet vergeten

Je lila blik, ik ben niets vergeten, ik zal jou niet vergeten, denk aan mij.

Waar mijn stappen ook gingen, al mijn paden leidden naar jou

Ik geloof dat ik te veel van je hield, en in het hoofd en in de huid.

De eigenaar heeft het oude huis aan de laan verkocht,

Je bent van cartier en minnaar en melkboer veranderd.

Ik was degene die wordt weggegooid, als een oude marionet,

Ik heb lang naar je gezocht, ik heb je nooit gevonden.

In de andere kamer zijn onlangs andere geliefden,

Sindsdien vermijd ik de Avenue des Marronniers te passeren.

REFREIN

Ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, denk aan mij.

Ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, denk aan mij.

Ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, ik vergeet je niet, denk aan mij.