Le rital - Claude Barzotti

A l'école quand j'étais petit, je n’avais pas beaucoup d’amis.

J’aurais voulu m’appeller Dupond, avoir les yeux un peu plus clairs,

Je revais d'être un enfant blanc, j’en voulais un peu à mon père.

C’est vrai je suis un étranger, on me l’a assez répété

J’ai les cheveux couleur corbeau, je viens du fond de l’Italie,

Et j’ai l’accent de mon pays, Italien jusque dans la peau.

Refrain:

Je suis rital et je le reste, et dans le verbe et dans le geste,

Vos saisons sont devenues miennes, et ma musique est italienne.

Je suis rital dans mes colères, dans mes douceurs et mes prières,

J’ai la mémoire de mon espèce, je suis rital et je le reste.

J’aime les amours de Verone, les spaghettis, le minestrone,

Et les filles de Napoli, du rhin, rhum et mes voisines,

Et la Joconde de Vinci qui se trouve Hélas à Paris.

Mes yeux délavés par les pluies de vos automnes et de l’ennui,

Et par vos brumes silencieuses, j’avais bien l’humeur voyageuse

Mais de raccourci en détour j’ai toujours fait l’aller-retour.

Retour au refrain (1fois)

C’est vrai je suis un étranger, on me l’a assez répété

J’ai les cheveux couleur corbeau, mon nom à moi c’est Barzotti,

Et j’ai l’accent de mon pays, Italien jusque dans la peau

Op school toen ik klein was, had ik niet veel vrienden.

Ik had graag Dupond genoemd willen worden, om de ogen wat helderder te hebben,

Ik droomde ervan een blank kind te zijn, ik had een beetje een hekel aan mijn vader.

Het is waar dat ik een vreemde ben, er is me genoeg verteld

Ik heb ravenhaar, ik kom van diep in Italië,

En ik heb het accent van mijn land, Italiaans tot op de huid.

Refrein:

Ik ben ritueel en dat blijf ik, en in woord en gebaar,

Jouw seizoenen zijn de mijne geworden, en mijn muziek is Italiaans.

Ik ben ritueel in mijn woede, in mijn zoetigheden en mijn gebeden,

Ik heb het geheugen van mijn soort, ik ben ritueel en dat blijf ik.

Ik hou van liefdes uit Verona, spaghetti, minestrone,

En de meisjes van Napoli, Rijn, Rum en mijn buren,

En de Mona Lisa van Vinci die helaas in Parijs is.

Mijn ogen werden weggespoeld door de regen van jouw herfst en verveling,

En door je stille nevels was ik in een dwalende bui

Maar van kortere weg naar omweg ging ik altijd heen en weer.

Terug naar Koor (1 keer)

Het is waar dat ik een vreemde ben, er is me genoeg verteld

Ik heb ravenhaar, mijn naam is Barzotti,

En ik heb het accent van mijn land, Italiaans op de huid