Je ne t'écrirai plus - Claude Barzotti

Sous un pli bleu je t’envoyais, la tendresse de Bernard Dimey,

Tu trouvais que c'était joli, tu n’y as jamais rien compris,

Je t’envoyais des chansons de Brel, celles qui frappaient où le coeur se fêle,

Je pensais qu’elles pourraient peut-être, faire pousser un arbre au désert.

Je t’envoyais des fleurs séchées, de la lavande et des pensées,

Il n’y a pas d’amour heureux, disait Argon amoureux,

J'écrivais tout et sans pudeur, je me déshabillais le coeur,

Je t'écris une dernière fois, c’est ma dernière chanson pour toi …

Je ne t'écrirais plus, je n’en ai plus besoin,

Je ne t'écrirais plus, maintenant tout va bien,

Je ne t'écrirais plus, le calme est revenu, la tempête a cessée,

j’ai fini de t’aimer.

Je ne t'écrirais plus, je n’en ai plus besoin,

Je ne t'écrirais plus, maintenant tout va bien,

Je ne t'écrirais plus, le calme est revenu, la tempête a cessée,

j’ai fini de t’aimer.

Je te recopiais des poèmes, piqués à ce vieux fou d’Hugo.

Lui qui savait dire je t’aime, sans jamais avoir l’air idiot.

Je me servais d’Apollinaire, et de Rimbaud et de Verlaine,

Ce rêve étrange et pénétrant, moi aussi, je l’ai fait souvent.

Onder een blauwe plooi stuurde ik je, de tederheid van Bernard Dimey,

Je dacht dat het mooi was, je hebt het nooit gekregen,

Ik heb je Brel-liedjes gestuurd, degenen die raken waar het hart kraakt,

Ik dacht dat ze misschien een boom konden laten groeien in de woestijn.

Ik heb je gedroogde bloemen, lavendel en viooltjes gestuurd,

Er is geen gelukkige liefde, zei Argon verliefd,

Ik schreef alles en zonder schaamte kleedde ik mijn hart uit,

Ik schrijf je nog een laatste keer, dit is mijn laatste lied voor jou...

Ik zal je niet meer schrijven, ik heb het niet meer nodig,

Ik zal je niet meer schrijven, nu is alles in orde,

Ik zal je niet meer schrijven, de rust is teruggekeerd, de storm is gaan liggen,

Ik ben klaar met van je te houden.

Ik zal je niet meer schrijven, ik heb het niet meer nodig,

Ik zal je niet meer schrijven, nu is alles in orde,

Ik zal je niet meer schrijven, de rust is teruggekeerd, de storm is gaan liggen,

Ik ben klaar met van je te houden.

Ik kopieerde gedichten voor jou, gestolen van die gekke oude Hugo.

Hij die wist hoe hij moest zeggen dat ik van je hou, zonder er ooit dom uit te zien.

Ik gebruikte Apollinaire, en Rimbaud en Verlaine,

Deze vreemde en indringende droom heb ik ook vaak gehad.