Les fleurs - Clara Luciani

Quand tout fout le camp

Quand tout est décevant

Quand rien n’est à sa place

Pas même moi

Quand tout me lasse

Quand tout est dégueulasse

Quand rien ne vaut la peine

Pas même moi

Je pense aux fleurs

Qui sont parfaites

Et qui n’ont pas d’autre rôle que de l'être

Je pense aux fleurs

Et c’est bête

Mais j’envie leur beauté muette

Quand les faits d’hiver me donnent des insomnies

Que rien ne me guéris

Pas même toi

Quand je cherche un sens à ma longue errance

Quand rien ne me soulage

Rien ne me séduit

Je pense aux fleurs

Qui sont parfaites

Et qui n’ont pas d’autre rôle que de l'être

Je pense aux fleurs

Et c’est bête

Mais j’envie leur beauté muette

Quand mon coeur implose

Quand le noir de mes pensées m’arrive comme une vague prête à m’avaler

Quand je suis coincée dans un corps trop étroit

Quand je sens l’univers se refermer sur moi

Je pense aux fleurs

Qui sont parfaites

Et qui n’ont pas d’autre rôle que de l'être

Je pense aux fleurs

Et c’est bête

Mais j’envie leur beauté muette

Als het allemaal weg is

Als alles tegenvalt

Wanneer niets op zijn plaats is

zelfs ik niet

Als alles me vermoeit

Als alles walgelijk is

Als niets het waard is

zelfs ik niet

ik denk aan bloemen

wie zijn perfect

En die geen andere rol hebben dan te zijn

ik denk aan bloemen

En het is dom

Maar ik ben jaloers op hun stille schoonheid

Wanneer de feiten van de winter me slapeloosheid geven

Niets geneest mij

zelfs niet jij

Als ik op zoek ben naar betekenis in mijn lange omzwervingen

Wanneer niets me verlicht

Niets verleidt mij

ik denk aan bloemen

wie zijn perfect

En die geen andere rol hebben dan te zijn

ik denk aan bloemen

En het is dom

Maar ik ben jaloers op hun stille schoonheid

Wanneer mijn hart implodeert

Wanneer de duisternis van mijn gedachten naar me toe komt als een golf die klaar staat om me op te slokken

Als ik vastzit in een lichaam dat te strak zit

Als ik voel dat het universum mij nadert

ik denk aan bloemen

wie zijn perfect

En die geen andere rol hebben dan te zijn

ik denk aan bloemen

En het is dom

Maar ik ben jaloers op hun stille schoonheid