Bovary - Clara Luciani

Je ne sais pas si je suis encore vivante

Sinon quelle est cette douleur qui me hante?

Mon corps se balance au dessus d’une mer immense

Mais je m’accroche à vous

Il ne me reste plus que quelques souvenirs d’enfance qui déjà deviennent flous

Je n’ai ni chaud ni froid

Et je m’ennuie beaucoup

J’arrive attendez-moi

Je viens même à genoux

Tes paupières bleues sous mes doigts se dessinent

C’est ton cou que je tords, c’est moi que j’assassine

Notre monde n'était rien qu’un léger malentendu qu’on a prit au sérieux

Fallait-il en arriver là j’ai toujours eu pour nous des projets plus heureux

Je n’ai ni chaud ni froid

Et je m’ennuie beaucoup

J’arrive attendez-moi

Je viens même à genoux

Je n’ai ni chaud ni froid

Et je m’ennuie beaucoup

J’arrive attendez-moi

Je viens même à genoux

Je ne sais pas si je suis encore vivante

Sinon pourquoi faudrait-il que je chante?

Ik weet niet of ik nog leef

Zo niet, wat is dan deze pijn die me achtervolgt?

Mijn lichaam zwaait boven een uitgestrekte zee

Maar ik klamp me aan je vast

Ik heb maar een paar jeugdherinneringen die al wazig worden

Ik heb het niet warm of koud

En ik verveel me erg

ik kom, wacht op mij

Ik kom zelfs op mijn knieën

Je blauwe oogleden onder mijn vingers krijgen vorm

Het is jouw nek die ik draai, ik ben het die ik vermoord

Onze wereld was niets anders dan een klein misverstand dat we serieus namen

Moest het zover komen ik had altijd al vrolijkere plannen voor ons

Ik heb het niet warm of koud

En ik verveel me erg

ik kom, wacht op mij

Ik kom zelfs op mijn knieën

Ik heb het niet warm of koud

En ik verveel me erg

ik kom, wacht op mij

Ik kom zelfs op mijn knieën

Ik weet niet of ik nog leef

Waarom zou ik anders zingen?