Pity the Child #2 - Chess In Concert

Pity the Child

>From the Musical Chess

When I was nine I learned survival

Taught myself not to care

I was my single good companion

Taking my comfort there

Up in my room I planned my conquests

On my own, never asked for a helping hand

No one would understand

I never asked the pair who fought below

Just in case they said no Pity the child who has ambition

Knows what he wants to do Knows that he’ll never fit the system

Others expect him to Pity the child who knew his parents

Saw their faults, saw their love die before his eyes

Pity the child that wise

He never asked, did I cause your distress?

Just in case they said yes

When I was twelve my father moved out

Left with a whimper not with a shout

I didn’t miss him, he made it perfectly clear

I was a fool, and probably queer

Fool that I was, I thought this would bring

Those he had left closer together

She made her move the moment he crawled away

I was the last the woman told

She never let her bed get cold

Someone moved in, I shut my door

Someone to treat her just the same way as before

I took the road of least resistance

I had my game to play

I had the skill, and more — the hunger

Easy to get away

Pity the child with no such weapons

Do defence, no escape from the ties that bind

Always a step behind

I never called to tell her all I’d done

I was only her son

Pity the child but not forever

Not if he stays that way

He can get all he ever wanted

If he’s prepared to pay

Pity instead the careless mother

What she missed, what she lost when she let me go And I wonder, does she know

I wouldn’t call, a crazy thing to do Just in case she said, who?

Heb medelijden met het kind

>Van het Muzikale Schaken

Toen ik negen was, leerde ik overleven

Heb mezelf geleerd dat het me niet kan schelen

Ik was mijn enige goede metgezel

Ik troost me daar

Boven in mijn kamer plande ik mijn veroveringen

In mijn eentje, nooit om een ​​helpende hand gevraagd

Niemand zou het begrijpen

Ik heb het paar dat hieronder gevochten heeft nooit gevraagd

Voor het geval ze nee zeiden, heb medelijden met het kind met ambitie

Weet wat hij wil doen Weet dat hij nooit in het systeem zal passen

Anderen verwachten dat hij medelijden heeft met het kind dat zijn ouders kende

Zag hun fouten, zag hun liefde sterven voor zijn ogen

Heb medelijden met het kind dat wijs is

Hij heeft nooit gevraagd, heb ik je verdriet veroorzaakt?

Voor het geval ze ja zeiden

Toen ik twaalf was, ging mijn vader het huis uit

Links met een gejammer, niet met een schreeuw

Ik heb hem niet gemist, hij maakte het perfect duidelijk

Ik was een dwaas en waarschijnlijk een queer

Dwaas die ik was, ik dacht dat dit zou brengen

Degenen die hij dichter bij elkaar had gelaten

Ze liet haar bewegen op het moment dat hij wegkroop

Ik was de laatste die de vrouw vertelde

Ze liet haar bed nooit koud worden

Er is iemand ingetrokken, ik heb mijn deur dichtgedaan

Iemand die haar net zo behandelt als voorheen

Ik nam de weg van de minste weerstand

Ik moest mijn game spelen

Ik had de vaardigheid, en meer: ​​de honger

Makkelijk weg te komen

Heb medelijden met het kind zonder zulke wapens

Doe verdediging, ontsnap niet aan de banden die binden

Altijd een stap achter

Ik heb nooit gebeld om haar te vertellen wat ik allemaal heb gedaan

Ik was alleen haar zoon

Heb medelijden met het kind, maar niet voor altijd

Niet als hij zo blijft

Hij kan alles krijgen wat hij ooit wilde

Als hij bereid is te betalen

Heb in plaats daarvan medelijden met de zorgeloze moeder

Wat ze miste, wat ze verloor toen ze me liet gaan En ik vraag me af, weet ze dat?

Ik zou niet bellen, gek om te doen, voor het geval ze zou zeggen, wie?