La grande traversée - Carrousel

Immensément grand

D’un bleu orageux

Longer l’océan

S’arrêter silencieux

Caresser l'écume

Se laisser emporter

Et si le large s’allume

On peut toujours y noyer

Les regrets en deux temps

Du plus vieux au plus léger

Et reprendre de l'élan

Pour la grande traversée

Des fous rires à rattraper

S’il faut courir je veux bien m’essouffler

Repartir quand déborde la marée

S’il faut vivre je veux bien m'élancer

Des poignées de sable

Des seaux renversés

Aux châteaux vulnérables

Qui ont su résister

Aux caprices du temps

Qui coule et nous défie

De lui passer devant

De rentrer à paris

Et toi et moi

À court d’idées

En plein mois d’août

Et toi et moi

Si l’on osait

Quitter la route

Des fous rires à rattraper

S’il faut courir je veux bien m’essouffler

Repartir quand déborde la marée

S’il faut vivre je veux bien m'élancer

immens groot

Stormachtig blauw

Langs de oceaan

stop stil

Streel het schuim

Laat je meeslepen

En als de zee oplicht

We kunnen er altijd in verdrinken

Spijt in twee stappen

Van oudste naar lichtste

En pak momentum op

Voor de grote oversteek

Lacht om bij te praten

Als ik moet rennen, wil ik buiten adem raken

Vertrek als het tij overstroomt

Als ik moet leven, wil ik stijgen

Handjes zand

Omgevallen emmers

Naar kwetsbare kastelen

die konden weerstaan

In de grillen van de tijd

Wat stroomt en ons uitdaagt

Om langs hem te lopen

Om terug te keren naar Parijs

En jij en ik

Geen idee

Half augustus

En jij en ik

Als we durfden

verlaat de weg

Lacht om bij te praten

Als ik moet rennen, wil ik buiten adem raken

Vertrek als het tij overstroomt

Als ik moet leven, wil ik stijgen