Santa Elegia - Carlos Vives

En la triste noche

de Santa Elegía

respiraban hondo

la amarga alegría

bebieron a fondo

ninguna salida

y encendido el odio

se apagó la vida.

Se miró durmiendo

nada comprendía

descubrió la historia

que estaba perdida

remontó las nubes

camino a la vida

beso a la princesa

que estaba dormida.

Tú sabes que yo te quiero

con toda el alma

quisiera vivir contigo

todos los días

después de la tempestad

llegará la calma

y el sol que ya nos florece vida mía

in de droevige nacht

van Holy Elegy

ze haalden diep adem

de bittere vreugde

ze dronken diep

geen uitweg

en zette de haat aan

het leven was gedoofd.

Hij keek naar zichzelf terwijl hij lag te slapen

niets begrepen

ontdekte het verhaal

dat was verloren

de wolken beklommen

weg naar het leven

kus de prinses

dat ze sliep

Je weet dat ik van je hou

met heel de ziel

Ik zou graag bij je willen wonen

elke dag

na de storm

kalmte zal komen

en de zon die al voor ons bloeit, mijn leven