Tragedy Ever After - Carach Angren

She opens her eyes

Her face is covered in blood

She appears to be surrounded by twisted trees

In this abysmal dream

Under a toxic blood red sky

Ghostly clouds quickly passing by

«Please!

Can someone tell me

This place wherein I dwell-

Where does it reside between heaven and hell?

Am i dead?»

«Am I dead?»

But her questions merely echo away into nothingness

There are voices calling her name

From the blackest corners of this phantasmal void

«Gretel, join us!

Join us!

Join us in death.»

Malevolent entities shaped and twisted in hideous ways

No mind of human kind could have architected such an infernal place

Under a toxic blood red sky

Ghostly clouds quickly passing by

«Please!

Can someone set me free!

I’m being held in a nightmare

I’m kept in purgatory!»

Finally she stumbles on this trail

Made of candy

Like a hungry bird feeding on crumbs of bread

Consuming them one by one

She hopes this is the trail of delicacies leads towards

A better place ahead

But no, it lead her further and further into darkness

It reeks on burning flesh

Then the trail suddenly ends

There’s a dark presence lurking in the shadows

It just entered purgatory

Because the body was cauterized within the fires of reality

The spectral corpse of the clown is heavily burned

Her brother’s murderer has returned…

A stifling feeling when his charred hands take hold to her

She cannot move

She cannot defend herself

When will this suffocating dream finally end?

The stench of burnt flesh becomes the smell of alcohol

And when her bastard father shuts the door behind him

She realizes: It was just a dream

The real nightmare continues in reality

There’s no place like home

There’s no place…

Like home…

Ze opent haar ogen

Haar gezicht zit onder het bloed

Ze lijkt te worden omringd door gedraaide bomen

In deze verschrikkelijke droom

Onder een giftige bloedrode lucht

Spookachtige wolken trekken snel voorbij

"Alsjeblieft!

Kan iemand mij vertellen?

Deze plek waar ik woon-

Waar bevindt het zich tussen hemel en hel?

Ben ik dood?"

"Ben ik dood?"

Maar haar vragen echoën slechts weg in het niets

Er zijn stemmen die haar naam roepen

Vanuit de zwartste hoeken van deze spookachtige leegte

«Gretel, doe mee!

Doe met ons mee!

Sluit je bij ons aan in de dood.»

Kwaadaardige entiteiten gevormd en verdraaid op afschuwelijke manieren

Geen enkele menselijke geest had zo'n helse plek kunnen ontwerpen

Onder een giftige bloedrode lucht

Spookachtige wolken trekken snel voorbij

"Alsjeblieft!

Kan iemand me bevrijden!

Ik word vastgehouden in een nachtmerrie

Ik zit in het vagevuur!»

Eindelijk stuit ze op dit pad

Gemaakt van snoep

Als een hongerige vogel die zich voedt met broodkruimels

Ze één voor één consumeren

Ze hoopt dat dit het spoor van lekkernijen is dat leidt naar:

Een betere plek verderop

Maar nee, het leidde haar steeds verder de duisternis in

Het stinkt naar brandend vlees

Dan houdt het pad plotseling op

Er ligt een donkere aanwezigheid op de loer in de schaduwen

Het is net het vagevuur binnengegaan

Omdat het lichaam werd dichtgeschroeid in het vuur van de realiteit

Het spectrale lijk van de clown is zwaar verbrand

De moordenaar van haar broer is teruggekeerd...

Een verstikkend gevoel wanneer zijn verkoolde handen haar vastgrijpen

Ze kan niet bewegen

Ze kan zichzelf niet verdedigen

Wanneer komt er eindelijk een einde aan deze verstikkende droom?

De stank van verbrand vlees wordt de geur van alcohol

En als haar bastaardvader de deur achter zich sluit

Ze realiseert zich: het was maar een droom

De echte nachtmerrie gaat door in de realiteit

Er is geen plaats zoals thuis

Er is geen plaats...

Zoals thuis…