In De Naam Van De Duivel - Carach Angren

Once upon a time, back when the Devil had a temper

For he was repulsed by love for as long as he could remember

He knew of a bond, that flamed fiercer than fire

Husband and wife he ached to see burned at the pyre

So he summoned a witch before his black throne

Demanded their bond corrupted by this wise crone

The smirking old Witch was instantly sold

By his promise of rewards both in flesh and gold

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

And so the witch set forth on her insidious quest

Stalking the house of the blessed

Kisses at sunrise leaving for work

A sign for the witch to approach the house with that same evil smirk

«I came to warn you immediately

Of misfortune and adultery

In my dark prophetic dreams I saw you»

She opened the door for the devil’s whore

Who was disguised as an old lady, kind and wise

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

«Your husband shall leave you forever

Do as I say, and you will stay together

While your love is asleep, cut off a lock of his hair

Bring it to me and I’ll cast a spell to prevent your despair»

And so the witch twists her tongue, reversing the tale

She told her husband before to be on his guard

«During night when the owls are still and the moon looks pale

Your wife will stab you with a knife in the heart!»

Those twisted words, poisonous like a snake

He could not believe, but still they kept him awake

So he lies there awake, in the dark of the night

When a flicker of steel catches his sight!

Overwhelmed by pure rage and disbelief

He tears the knife from her hand and slits her throat in his grief

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

At ease on his throne and pleased with his whore

For hell is free of love once more

In de naam van de duivel

For hell is free of love once more

Er was eens, toen de duivel een humeur had

Want hij werd afgestoten door liefde zolang hij zich kon herinneren

Hij kende een band, die feller vlamde dan vuur

Man en vrouw die hij graag zag verbrand op de brandstapel

Dus riep hij een heks voor zijn zwarte troon

Eiste hun band gecorrumpeerd door deze wijze oude wijf

De grijnzende oude heks was meteen verkocht

Door zijn belofte van beloningen zowel in vlees als in goud

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

En dus begon de heks aan haar verraderlijke zoektocht

Het huis van de gezegenden besluipen

Kusjes bij zonsopgang op weg naar het werk

Een teken voor de heks om het huis te naderen met diezelfde boze grijns

"Ik kwam je meteen waarschuwen"

Van ongeluk en overspel

In mijn donkere profetische dromen zag ik je»

Ze opende de deur voor de hoer van de duivel

Die was vermomd als een oude dame, vriendelijk en wijs?

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

"Je man zal je voor altijd verlaten"

Doe wat ik zeg, en jullie blijven bij elkaar

Terwijl je liefde slaapt, knip je een lok van zijn haar af

Breng het naar mij en ik spreek een spreuk uit om je wanhoop te voorkomen»

En dus draait de heks haar tong om het verhaal om te draaien

Ze zei eerder tegen haar man dat hij op zijn hoede moest zijn

« 's Nachts als de uilen stil zijn en de maan bleek lijkt

Je vrouw steekt je met een mes in het hart!»

Die verdraaide woorden, giftig als een slang

Hij kon het niet geloven, maar toch hielden ze hem wakker

Dus hij ligt daar wakker, in het donker van de nacht

Wanneer een flikkering van staal zijn blik vangt!

Overweldigd door pure woede en ongeloof

Hij rukt het mes uit haar hand en snijdt haar keel door in zijn verdriet

In de naam van de duivel

In de naam van de duivel

Op zijn gemak op zijn troon en blij met zijn hoer

Want de hel is weer vrij van liefde

In de naam van de duivel

Want de hel is weer vrij van liefde