Scourged Ghoul Undead - Carach Angren

Little white coffin lowered into the ground

Parents screaming, desperate, profound

The clock struck twelve and the family went home

Little did they know what horrors were about to come

Days of sorrow passed by

Tears outweighing stone

Feeling all alone

Their beloved son, now cold — bound underground

There is no day without grief

Death!

You remorseless thief!

Bring back our son!

Countless thoughts and prayers

Only met by more nightmares!

All defied in denial of Death

He comes back in their dreams at night

To wake them, reminding that he died

Black cats scratching at the white memorial plaque

Their howling increasingly echoes forth and back

Coffin-flies dig in and worms voraciously devour

A crack of lightning striking into the chapel’s tower

Thumping, throbbing, pounding, sounding from inside

That which should be dead slipped away this very night

In disarray and ruin his little grave was found

As if he crept out of a blanket made of burial ground

It was an unreal sight

How the boy walked back home that night

Risen from a sepulchral abyss

Dragging forth in rigor mortis

Mother kneeled in disbelief

For she could not conceive

The return of her son

Her grief undone

Her nightmare had just begun

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

Scourged ghoul, undead!

Scourged ghoul, undead!

Scourged ghoul, undead!

It was a sickening scene

Mother uttered one more scream

She was thirstily bitten in the neck

Her blood absorbed in rotten crud

Tears bathed her eyes in utter grief

Her heart collapsed in disbelief

From the womb to the tomb and back again

Once a son of light now a creature in the night

Grunting, moaning, groaning and gnawing off her face

Eaten alive in her dear son’s embrace

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

Scourged ghoul, undead!

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

The return of the dead

Kleine witte kist in de grond neergelaten

Ouders schreeuwen, wanhopig, diepzinnig

De klok sloeg twaalf en de familie ging naar huis

Ze wisten niet wat voor verschrikkingen er zouden komen

Dagen van verdriet gingen voorbij

Tranen zwaarder dan steen

Helemaal alleen voelen

Hun geliefde zoon, nu koud — ondergronds gebonden

Er is geen dag zonder verdriet

Dood!

Jij meedogenloze dief!

Breng onze zoon terug!

Talloze gedachten en gebeden

Alleen ontmoet door meer nachtmerries!

Allemaal getrotseerd in de ontkenning van de dood

Hij komt 's nachts terug in hun dromen

Om ze wakker te maken en eraan te herinneren dat hij stierf

Zwarte katten krabben aan de witte gedenkplaat

Hun gehuil echoot steeds meer heen en weer

Doodskistvliegen graven zich in en wormen verslinden vraatzuchtig

Blikseminslag in de toren van de kapel

Kloppend, kloppend, bonkend, klinkend van binnenuit

Dat wat dood zou moeten zijn, is deze nacht weggeglipt

In wanorde en ruïne werd zijn kleine graf gevonden

Alsof hij uit een deken van begraafplaats kroop

Het was een onwerkelijk gezicht

Hoe de jongen die avond terug naar huis liep

Opgestaan ​​uit een grafkelder

Vooruit slepen in rigor mortis

Moeder knielde in ongeloof

Want ze kon niet zwanger worden

De terugkeer van haar zoon

Haar verdriet ongedaan gemaakt

Haar nachtmerrie was net begonnen

Vloeibare hersenen sijpelen uit zijn neus

Uitbroedend ongedierte ontwormt door zijn hoofd

Gehuld in smerige kerkhofkleding

Gegeselde geest, ondoden!

Gegeselde geest, ondoden!

Gegeselde geest, ondoden!

Het was een misselijkmakende scène

Moeder slaakte nog een schreeuw

Ze was dorstig in de nek gebeten

Haar bloed geabsorbeerd in rotte crud

Tranen baadden haar ogen in volslagen verdriet

Haar hart stortte in van ongeloof

Van de baarmoeder naar het graf en weer terug

Eens een zoon van het licht, nu een wezen in de nacht

Grommen, kreunen, kreunen en van haar gezicht knagen

Levend opgegeten in de omhelzing van haar lieve zoon

Vloeibare hersenen sijpelen uit zijn neus

Uitbroedend ongedierte ontwormt door zijn hoofd

Gehuld in smerige kerkhofkleding

Gegeselde geest, ondoden!

Vloeibare hersenen sijpelen uit zijn neus

Uitbroedend ongedierte ontwormt door zijn hoofd

Gehuld in smerige kerkhofkleding

De terugkeer van de doden