Three Times Thunder Strikes - Carach Angren

Scrambling for matches

Determined to burn it to ashes

She threw the Ouija board to the flames and kneeled to pray

«I wish I never ever ever listened to my friends

Who had said it would be fun to play

Now the one that follows me

A predator, and me its new prey»

Cloaked by a shroud of darkness

Resurrecting forces she could never ever understand

That seemingly innocent game, now chanting

«Charlie — Charlie’s not a friend»

No sleep, no peace, but — fear

Forever caged in a ghostly sphere

Unblessed by a violent host

Possessed by a virulent ghost

A visceral rumble shakes the house to its core

And jagged cracks cut through walls and the floor

Three times thunder strikes, a blinding bright white

Shattering windows, inverting the night

Between the chaos now spread throughout

She desperately cries out loud:

«I beg of you Charlie, release me from this!

Unchain me from the depths of the abyss»

No sleep, no peace, but — fear

Forever caged in a ghostly sphere

Unblessed by a violent host

Possessed by a virulent ghost

One month ago, she uncovered an artefact

A strange casket like an alien tesseract

«Thou Shalt Not Open» inscribed in blood where it locks

Yet in her ignorance she opened this pitch-black box

Unleashing Charlie, a force vengeful and strong

Did you open the box before hearing this song?

Op zoek naar wedstrijden

Vastbesloten om het tot as te verbranden

Ze gooide het Ouija-bord in de vlammen en knielde om te bidden

"Ik wou dat ik nooit naar mijn vrienden had geluisterd"

Wie had gezegd dat het leuk zou zijn om te spelen?

Nu degene die mij volgt

Een roofdier en ik zijn nieuwe prooi»

Gehuld in een lijkwade van duisternis

Herrijzende krachten die ze nooit zou kunnen begrijpen

Dat schijnbaar onschuldige spel, nu aan het zingen

«Charlie — Charlie is geen vriend»

Geen slaap, geen vrede, maar - angst

Voor altijd opgesloten in een spookachtige sfeer

Niet gezegend door een gewelddadige gastheer

Bezeten door een kwaadaardige geest

Een visceraal gerommel schudt het huis tot in de kern

En gekartelde scheuren die door muren en de vloer snijden

Drie keer donderslagen, een verblindend helder wit

Ramen verbrijzelen, de nacht omkeren

Tussen de chaos nu overal verspreid

Ze roept wanhopig hardop:

«Ik smeek je Charlie, verlos me hiervan!

Maak me los uit de diepten van de afgrond»

Geen slaap, geen vrede, maar - angst

Voor altijd opgesloten in een spookachtige sfeer

Niet gezegend door een gewelddadige gastheer

Bezeten door een kwaadaardige geest

Een maand geleden ontdekte ze een artefact

Een vreemde kist als een buitenaardse tesseract

"Gij zult niet openen" gegraveerd in het bloed waar het vergrendelt

Maar in haar onwetendheid opende ze deze pikzwarte doos

Charlie ontketenen, een wraakzuchtige en sterke kracht

Heb je de doos geopend voordat je dit nummer hoorde?