The Witch Perished in Flames - Carach Angren

She blacks out

When that question is asked by this vile animal

Nearly suffocating on her vomit

In front of the gloating cannibal

She awakes in the cage

Something has changed

Instead of fear her heart is filled with rage

Her existence now balancing on the edge of a knife

As long as the voice keeps whispering

She will stay alive

She is seriously considering suicide

There is no doubt

To kill herself is the only way out

«I will be butchered and buried like my brother

I’d rather cut my wrists just like my mother»

Powered by a hatred she has never experienced before

She consumes fear and despair

Until she cares for suicide no more

And so the embittered girl starts thinking

Of ways to shove this witch into the oven

«I will not die as his slave

I’d rather die fighting, scared but brave»

All the doors and windows in this satanic abattoir

Are barricaded

But hey!

There is one way!

A damn small chance to escape

The front door can be unlocked with a key

Which is attached to the black baton

That the killer carries constantly…

To beat up his slave repeatedly

One night, when dinner time arrives…

As always the killer puts the baton on the table

Sitting comfortably, devouring his meal voraciously

He speaks:

«Come here, have no fear

Pour me some wine

You’ll be just fine»

That’s when she thinks:

This moment is mine!

Nervously walking towards him

Holding the fork behind her back

And whilst pouring the wine

She uses all her strength

To stab that fork deep into his neck

She smashes the bottle on his head

Yet before she can grab the key

He pulls everything off the table

Right before he hits the floor

A broken kerosene lantern

Leaking fuel causes a fire

That quickly spreads through the room

She picks up the key from the floor

Rushes to the front door

The killer drags himself forward

Gargling on his own blood

«Come back you fucking whore!»

She smiles and locks the door

She’s running through the woods

Finally free

But distracted by the screams of the burning witch

She runs fast, straight into a tree!

Ze wordt zwart

Wanneer die vraag wordt gesteld door dit gemene dier?

Bijna stikken in haar braaksel

Voor de glunderende kannibaal

Ze wordt wakker in de kooi

Iets is veranderd

In plaats van bang is haar hart gevuld met woede

Haar bestaan ​​balanceert nu op de rand van een mes

Zolang de stem blijft fluisteren

Ze blijft in leven

Ze overweegt serieus zelfmoord

Er is geen twijfel

Zelfmoord plegen is de enige uitweg

"Ik zal worden afgeslacht en begraven zoals mijn broer"

Ik snij liever mijn polsen net als mijn moeder»

Aangedreven door een haat die ze nog nooit eerder heeft ervaren

Ze verteert angst en wanhoop

Totdat ze niet meer om zelfmoord geeft

En dus begint het verbitterde meisje te denken

Manieren om deze heks in de oven te schuiven

"Ik zal niet sterven als zijn slaaf"

Ik sterf liever vechtend, bang maar dapper»

Alle deuren en ramen in dit satanische slachthuis

zijn gebarricadeerd

Maar hé!

Er is één manier!

Een verdomd kleine kans om te ontsnappen

De voordeur kan worden ontgrendeld met een sleutel

Die is bevestigd aan de zwarte knuppel

Die de moordenaar constant bij zich draagt...

Zijn slaaf herhaaldelijk in elkaar slaan

Op een avond, wanneer het etenstijd is...

Zoals altijd legt de moordenaar het stokje op tafel

Comfortabel zitten, zijn maaltijd gulzig verslindend

Hij spreekt:

«Kom hier, wees niet bang

Schenk me wat wijn in

Het komt goed met je»

Dan denkt ze:

Dit moment is van mij!

Nerveus naar hem toe lopen

De vork achter haar rug houden

En terwijl je de wijn inschenkt

Ze gebruikt al haar kracht

Om die vork diep in zijn nek te steken

Ze slaat de fles op zijn hoofd

Maar voordat ze de sleutel kan pakken

Hij trekt alles van tafel

Vlak voordat hij de vloer raakt

Een kapotte petroleumlantaarn

Lekkende brandstof veroorzaakt brand

Dat verspreidt zich snel door de kamer

Ze pakt de sleutel van de vloer

Snel naar de voordeur

De moordenaar sleept zichzelf naar voren

Gorgelen met zijn eigen bloed

«Kom terug jij verdomde hoer!»

Ze lacht en doet de deur op slot

Ze rent door het bos

Eindelijk vrij

Maar afgeleid door het geschreeuw van de brandende heks

Ze rent snel, recht tegen een boom aan!