The Course of a Spectral Ship - Carach Angren

Lots of tears, months became years

Their mothers wept for many nights

Wondering if their sons died.

Just when the grief

Became permissive and brief, tales of a ghost ship were

Spread… the same vessel where their brood found death

A craft made of mist, coursing in a timeless direction

This cadaverous sighting, causing mayhem through

Reflection.

These dark words are whispered in the local

Hangout of our port.

Sailors and captains sketching a ship’s

Hull with a black shape aboard.

Robust dauntless sea-dogs

Speak with a frightened tone in their voice:

«Blue was the sky and the sun smiled at the crew

Then a storm came forth, moving swiftly from the north

Claps of thunder rumble, cold winds whining loud

A ghostly solstice, weeping thick tears from its dreary clouds

As if these raindrops awoke something from its sleep

Ticking on a liquid grave

To evoke a devilish ship from the sea

The rise of a haunting in the form of a demon vessel

Now this black ship veered it’s bow

Changing her course, sailing straight into our direction

Anxious seamen screaming out loud: Search for protection!

Right before it collides, a dark figure was seen

Standing on the prow with a black hound by his side

Surrounded by corpses.

A sardonic smile

And a sinister glance in his eyes

No movement, not one single tremor was felt on board

This spectral ship sailed straight through our vessel

And our soul.

The only thing we sensed was a bleak gust

A chill breeze… so cold."

Veel tranen, maanden werden jaren

Hun moeders huilden vele nachten

Vraagt ​​​​zich af of hun zonen zijn overleden.

Net toen het verdriet

Werd toegeeflijk en kort, verhalen over een spookschip waren:

Verspreid... hetzelfde vat waar hun kroost de dood vond

Een vaartuig gemaakt van mist, dat in een tijdloze richting vaart

Deze kadaverachtige waarneming, die chaos veroorzaakt door...

Reflectie.

Deze duistere woorden worden gefluisterd in de lokale taal

Hangout van onze haven.

Zeelieden en kapiteins die een schip schetsen

Romp met een zwarte vorm aan boord.

Robuuste onverschrokken zeehonden

Spreek met een angstige toon in hun stem:

«Blauw was de lucht en de zon lachte naar de bemanning

Toen stak er een storm op, die zich snel vanuit het noorden voortbewoog

Klappen van donder rommelen, koude wind jankt luid

Een spookachtige zonnewende, dikke tranen huilend van zijn sombere wolken

Alsof deze regendruppels iets uit zijn slaap hebben gewekt

Tikken op een vloeibaar graf

Om een ​​duivels schip uit de zee op te roepen

De opkomst van een spook in de vorm van een demonenvat

Nu wendde dit zwarte schip zijn boog af

Van koers veranderen, recht onze kant op zeilen

Bezorgde zeelieden schreeuwen hardop: Zoek bescherming!

Vlak voordat het botst, werd een donkere figuur gezien

Staande op de boeg met een zwarte hond aan zijn zijde

Omringd door lijken.

Een sardonische glimlach

En een sinistere blik in zijn ogen

Geen beweging, geen enkele trilling werd aan boord gevoeld

Dit spookschip zeilde dwars door ons schip heen

En onze ziel.

Het enige dat we voelden was een gure windvlaag

Een koel briesje... zo koud."