Possessed by a Craft of Witchery - Carach Angren

Abducted by another freak of society

Two little pigs are snatched by the wolf

In this stone-cold reality

Tempted by the serpent in disguise

Poisoned by forbidden sweets

In a promised paradise

Built on lies

They are taken

Their hands tied to their backs

Their mouths taped shut

They awake in a concrete chamber

Stones instead of gingerbread

Two flies flew into a black sugar cobweb

By the scum of our own kind

This treacherous web has been spun

Numbed by fear they wait

For an aggressive hungry spider to appear

Too late to run away

They have been misled

No rooftop made of cake

No walls built of bread

Not even a glimpse of light

Is reaching inside

Neither from the sun

Nor from the moon

For there are no windows of clear sugar

Built in this dreary room

Thoughts of milk, pancakes with treacle

And warm beds draped with silk

A delicious promise has been broken

And the intention behind is of a malicious kind

This is no fairytale house

Surrounded by caramel flowers

In a chocolate garden of confectionary trees

This is the residence of a deranged psychopath

Who truly believes to be possessed

By a craft of witchery

He kills children in the name of a witch

A demonic voice compels him

To wander as a friendly clown

Searching in every town

Until fresh victims are found

The voice of the witch

Spits venomous words in his head

It can only be silenced

When the infants are dead

Her ghost slithers

Like black fog down the chimney at night

Only he can see this tormenting parasite

Dragging the children from the cellar

Into a room equipped for ritual sacrifice

The walls are blotched with religious symbols

To glorify an infernal paradise

He locks the girl up in an iron cage

To witness her young brother’s death

Now she will hear all his screams

Until he draws his last breath

The serial killer shackles the boy to the floor

Upon the sign of the witch

The children scream

«No more!»

«Shut the fuck up

I will now take his precious little life»

Whispering unholy rhymes

While holding a black-hilted knife

And he stabs like a maniac

Because the witch gave permission

To mutilate the child beyond recognition

Ontvoerd door een andere freak van de samenleving

Twee biggetjes worden gegrepen door de wolf

In deze ijskoude realiteit

Verleid door de vermomde slang

Vergiftigd door verboden snoepjes

In een beloofd paradijs

Gebouwd op leugens

Ze zijn genomen

Hun handen op hun rug gebonden

Hun monden dichtgeplakt

Ze worden wakker in een betonnen kamer

Stenen in plaats van peperkoek

Twee vliegen vlogen in een zwarte suikerspinweb

Door het uitschot van onze eigen soort

Dit verraderlijke web is gesponnen

Verdoofd door angst dat ze wachten

Om een ​​agressieve hongerige spin te laten verschijnen

Te laat om weg te rennen

Ze zijn misleid

Geen dak gemaakt van cake

Geen muren van brood

Niet eens een glimp van licht

Bereikt naar binnen

Noch van de zon

Noch van de maan

Want er zijn geen vensters van heldere suiker

Gebouwd in deze sombere kamer

Gedachten aan melk, pannenkoeken met stroop

En warme bedden gedrapeerd met zijde

Een heerlijke belofte is verbroken

En de bedoeling erachter is van een kwaadaardige soort

Dit is geen sprookjeshuis

Omgeven door karamelbloemen

In een chocoladetuin van snoepbomen

Dit is de woning van een gestoorde psychopaat

Wie gelooft echt dat hij bezeten is?

Door een ambacht van hekserij

Hij vermoordt kinderen in de naam van een heks

Een demonische stem dwingt hem

Om te dwalen als een vriendelijke clown

Zoeken in elke stad

Tot er nieuwe slachtoffers zijn gevonden

De stem van de heks

Spuugt giftige woorden in zijn hoofd

Het kan alleen worden gedempt

Als de baby's dood zijn?

Haar geest glibbert

Als zwarte mist door de schoorsteen 's nachts

Alleen hij kan deze kwellende parasiet zien

De kinderen uit de kelder slepen

In een kamer die is uitgerust voor rituele offers

De muren zijn bevlekt met religieuze symbolen

Om een ​​hels paradijs te verheerlijken

Hij sluit het meisje op in een ijzeren kooi

Om getuige te zijn van de dood van haar jonge broer

Nu zal ze al zijn geschreeuw horen

Tot hij zijn laatste adem uitblaast

De seriemoordenaar boeit de jongen aan de vloer

Op het teken van de heks

De kinderen schreeuwen

"Niet meer!"

"Zwijg verdomme"

Ik zal nu zijn kostbare kleine leven nemen»

Onheilige rijmpjes fluisteren

Terwijl je een mes met een zwart gevest vasthoudt

En hij steekt als een maniak

Omdat de heks toestemming gaf

Om het kind onherkenbaar te verminken