Like a Conscious Parasite I Roam - Carach Angren

In sunset’s saddening glory

Shrouded in agony

A being at a loss

A man and his cause, so maddening

It became his cross

My old mangled soul

Prowls its walls

My flesh forlorn

I’m but a ghoul

Abiding the cruel

I yearn for redemption, my salvation

I drank from the promise of a life eternal

Yet the rotting of my flesh spills into irony

My being is now doomed to witness

The decay of my corpse

Still bound to my form

I keep lurking for a new life to come

My old mangled soul

Prowls its walls

My flesh forlorn

I’m but a ghoul

Abiding the cruel

I yearn for redemption, my salvation, reincarnation

Like a conscious parasite I roam

Lost, confined by the margins of life

Here in German woodland

I wait for innocent blood to arrive

In de treurige glorie van de zonsondergang

Gehuld in doodsangst

Een wezen met verlies

Een man en zijn zaak, zo gekmakend

Het werd zijn kruis

Mijn oude verminkte ziel

Snuffelt door zijn muren

Mijn vlees verloren

Ik ben maar een ghoul

De wrede blijven

Ik verlang naar verlossing, mijn redding

Ik dronk van de belofte van een eeuwig leven

Maar het rotten van mijn vlees verandert in ironie

Mijn wezen is nu gedoemd om te getuigen

Het verval van mijn lijk

Nog steeds gebonden aan mijn formulier

Ik blijf op de loer voor een nieuw leven in de toekomst

Mijn oude verminkte ziel

Snuffelt door zijn muren

Mijn vlees verloren

Ik ben maar een ghoul

De wrede blijven

Ik verlang naar verlossing, mijn redding, reïncarnatie

Als een bewuste parasiet zwerf ik rond

Verloren, beperkt door de marges van het leven

Hier in het Duitse bos

Ik wacht tot er onschuldig bloed komt