Dreaming of a Nightmare in Eden - Carach Angren

Neither white pebble-stones

Nor crumbs of bread were left as a trail

For them to be led along crooked old trees

Looking like twisted shapes of the dead

Then they saw a beautiful snow-white bird sitting on a bough

It flew away and they followed it

Until it alighted on the roof of a little house

Constructed of gingerbread and confectionery

So heavenly!

They began to eat

Then a soft voice cried from the parlor:

«Nibble, nibble, gnaw

Is it a mouse nibbling at my little house?»

And the children answered:

«It's the wind, the heaven-born wind,»

And went on eating without disturbing themselves

It was as if the house moved

And in the moment

The little white bird on the rooftop

Yeaaaarrgh

Made a horrible shriek

Instead a black crow flew away over the trees

Gretel dropped the cake she held

She fell down on her knees

Began to cough up blood and threw up her delicious meal

She couldn’t breathe

Chocking and chewing on the guts

Spewing from her mouth

Gretel bled from eyes and her ears and her nose

She was bleeding like a pig

Until she dropped dead!

The skies turned red instantly

While the candy cottage

Transformed into a huge festering ulcer

The stench of old blood and black pus…

Mmm… Ahhh…

Sugar and cake turned into decomposed flesh

Crawling with flies, maggots, and snakes

This process of decay seemed quickly to spread

It crawled over life and left it for dead

Hansel took a few steps back

He decided to turn around, to run away and then…

He looked straight into the face of a witch

She whispered a spell, crafted in hell:

«Nibble, nibble, gnaw

Hansel!

I will eat your lifeless flesh

Still warm… but raw»

Noch witte kiezelstenen

Noch kruimels brood werden achtergelaten als een spoor

Om ze langs kromme oude bomen te leiden

Ziet eruit als verwrongen vormen van de doden

Toen zagen ze een prachtige sneeuwwitte vogel op een tak zitten

Het vloog weg en zij volgden het

Tot het op het dak van een klein huis landde

Gemaakt van peperkoek en zoetwaren

Zo hemels!

Ze begonnen te eten

Toen riep een zachte stem vanuit de salon:

"Knabbel, knabbel, knauw"

Is het een muis die aan mijn huisje knabbelt?»

En de kinderen antwoordden:

«Het is de wind, de uit de hemel geboren wind»

En gingen door met eten zonder zichzelf te storen

Het was alsof het huis verhuisde

En op het moment

De kleine witte vogel op het dak

Jaaaaarrgh

Maakte een afschuwelijke kreet

In plaats daarvan vloog een zwarte kraai weg over de bomen

Grietje liet de taart vallen die ze vasthield

Ze viel op haar knieën

Begon bloed op te hoesten en gaf haar heerlijke maaltijd over

Ze kon niet ademen

Verstikkend en kauwend op het lef

Spuiten uit haar mond

Grietje bloedde uit ogen en haar oren en haar neus

Ze bloedde als een varken

Tot ze dood neerviel!

De lucht kleurde meteen rood

Terwijl het snoephuisje

Getransformeerd in een enorme etterende zweer

De stank van oud bloed en zwarte pus...

Hmm... Ahhh...

Suiker en cake veranderden in ontbonden vlees

Kruipen met vliegen, maden en slangen

Dit proces van verval leek zich snel te verspreiden

Het kroop over het leven en liet het voor dood achter

Hans deed een paar stappen terug

Hij besloot zich om te draaien, weg te rennen en toen...

Hij keek recht in het gezicht van een heks

Ze fluisterde een spreuk, gemaakt in de hel:

"Knabbel, knabbel, knauw"

Hans!

Ik zal je levenloze vlees opeten

Nog warm… maar rauw»