Ni de Oro ni de Goldfield - Canserbero

Entro con serenidad, también con la mortalidad de un cáncer

Prendas, apariencias, vestimentas, no hacen a un hip-hopper

Mis primeras rimas escupidas en esquinas

Hoy en día son poesías esculpidas en tarimas

Dedos señalándome, lenguas criticándome

Espada brindándome, obtusos envidiándome

Buenos oyentes conmigo, apoyo de mis amigos

Se amoldan al filo del odio del enemigo

Son balas, egos, humos, estos para mí que eres de ignorantes versos

Prosas, rimas, coplas son las bases de un cantante

Un tabaco no hace que un sapo se vuelva un capo

Y un revólver no hace que un muchacho se haga un macho

Tantas cosas aprendidas, cosas olvidadas

Seres queridos se han ido en cuerpo, pero nunca en alma

Esperanzas y enseñanzas me hacen fuerte

A veces odio esta vida aunque temo a la muerte

Clones, impostores, imitaciones de hampones

Que se creen mejores en sus canciones ¡Todos mienten!

Yo ejercito solamente el machete y la mente

Porque sólo los débiles quieren siempre cuerpos fuertes

Vivo entre sonrisas, llantos, alegrías, despechos

Busco sonreír cuando me siento insatisfecho

No creo en religiones, oraciones ni supersticiones

Creo en lo que veo y callo si no hallo explicaciones

Dinero me falta, talento me basta

Y si la salud me basta, nada más me va a hacer falta

La pereza y terquedad: algunos de mis defectos

Sinceridad, humildad: algunos de mis talentos

Y si algo de lo que digo sonó presumido

No fue ego sino verdad que duele en ciertos oídos

Causo inspiración, conmoción en el montón

Yo causo odio en los que se creen más de lo que son

Los primeros se identifican con mi canción

Los segundos me odian;

los hago sentir inferior

Yo no quiero títulos, esto pa' mí no es torneo

La mano arriba del público: ése es mi único trofeo

Malandreo veo en mi barrio a diario

Pero yo soy lo que soy y no lo que me exige el Diablo

¿Competencia?

Es un punto secundario

Decir la verdad es primario en mi hip-hop es necesario

No quiero ser ídolo, yo no quiero súbditos

Disfruto cada segundo cual si fuera el último

No creo en el destino porque yo creo mi destino

Consigo típicos obstáculos en mi camino

Corrijo erráticos pretéritos de MCs mezquinos

Prefiero ser músico clásico antes que asesino

Es Can, y no Místico;

de flow explícito

Pacífico en mi físico;

letal en lo lingüístico

Como Da Vinci, artístico;

único en cada átomo

Sólo que yo uso un micro para hacer mis clásicos

Sismos derriban mentes en mi metabolismo

Yo amo la esencia, odio el racismo amo el respeto, odio el egoísmo

Pero más desprecio a quien solamente se ama a sí mismo

Mi descripción es lo que puedes escuchar de mí

Ni más ni menos, ni de oro ni goldfield

Mi descripción, lo que puedes escuchar de mí

Ni más ni menos, ni de oro ni goldfield, y’all

Mi descripción es lo que puedes escuchar de mí

Ni más ni menos, ni de oro ni goldfield

Mi descripción es lo que puedes escuchar de mí

Ni más ni menos, ni de oro ni goldfield, yo

Desde el pasado sabía que en el presente se veía el futuro…

Lo juro…

Ik kom binnen met sereniteit, ook met de sterfelijkheid van een kanker

Kleding, uiterlijk, kleding, maak geen hip-hopper

Mijn eerste rijmpjes spugen in hoeken

Tegenwoordig zijn ze poëzie gebeeldhouwd op platforms

Vingers die naar me wijzen, tongen die me bekritiseren

Zwaard geeft me, stompzinnig jaloers op me

Goede luisteraars met mij, steun van mijn vrienden

Ze voldoen aan de rand van de haat van de vijand

Het zijn kogels, ego's, rook, deze zijn voor mij die uit onwetende verzen komen

Proza, rijmpjes, coupletten zijn de basis van een zanger

Een tabak maakt van een pad geen capo

En een pistool maakt van een jongen nog geen man

Zoveel dingen geleerd, dingen vergeten

Geliefden zijn in het lichaam verdwenen, maar nooit in de ziel

Hoop en leringen maken me sterk

Soms haat ik dit leven, ook al ben ik bang voor de dood

Klonen, bedriegers, imitaties van misdadigers

Dat ze denken dat ze beter zijn in hun liedjes Iedereen liegt!

Ik oefen alleen de machete en de geest

Omdat alleen de zwakken altijd sterke lichamen willen

Ik leef tussen glimlachen, tranen, vreugden, ondanks

Ik probeer te glimlachen als ik me ontevreden voel

Ik geloof niet in religies, gebeden of bijgeloof

Ik geloof in wat ik zie en ik zwijg als ik geen verklaring vind

Ik heb geen geld, talent is genoeg voor mij

En als gezondheid voor mij genoeg is, is er verder niets meer nodig

Luiheid en koppigheid: enkele van mijn gebreken

Oprechtheid, nederigheid: enkele van mijn talenten

En als ik iets zei klonk het zelfvoldaan

Het was niet het ego maar de waarheid die bepaalde oren pijn deed

Ik zorg voor inspiratie, commotie in de hoop

Ik veroorzaak haat bij degenen die denken dat ze meer zijn dan ze zijn

De eerste identificatie met mijn lied

De seconden haten me;

Ik laat ze zich minderwaardig voelen

Ik wil geen titels, dit is geen toernooi voor mij

De hand van het publiek omhoog: dat is mijn enige trofee

Malandreo zie ik dagelijks in mijn buurt

Maar ik ben wat ik ben en niet wat de duivel van me eist

Concurrentie?

Het is een secundair punt

De waarheid vertellen staat voorop in mijn hiphop is noodzakelijk

Ik wil geen idool zijn, ik wil geen onderwerpen

Ik geniet van elke seconde alsof het de laatste is

Ik geloof niet in het lot omdat ik mijn lot creëer

Ik krijg typische obstakels op mijn weg

Ik corrigeer de verleden tijd van kleine MC's

Ik ben liever een klassieke muzikant dan een moordenaar

Het is Kan, en niet Mystiek;

expliciete stroom

Rustig in mijn lichaam;

dodelijk in de taalkundige

Net als Da Vinci, artistiek;

uniek in elk atoom

Alleen ik gebruik een microfoon om mijn klassiekers te doen

Aardbevingen slaan de geest in mijn metabolisme neer

Ik hou van essentie, ik haat racisme Ik hou van respect, ik haat egoïsme

Maar meer minachting voor degenen die alleen van zichzelf houden

Mijn beschrijving is wat je van mij kunt horen

Niet meer of minder, noch goud noch goudveld

Mijn beschrijving, wat kun je van mij horen

Niet meer of minder, noch goud noch goudveld, jullie allemaal

Mijn beschrijving is wat je van mij kunt horen

Niet meer of minder, noch goud noch goudveld

Mijn beschrijving is wat je van mij kunt horen

Niet meer of minder, noch goud noch goudveld, I

Uit het verleden wist ik dat de toekomst in het heden te zien was...

Ik zweer…