De Mi Muerte - Canserbero

Hoy me fui a la cama tomado

Girar el techo vi cómo un reloj por mil acelerado

Tuve un sueño de esos que sabes que estás en un sueño atado

Abrí los ojos y vi a un niño parecido a mí sentado (parecido a mí…)

Y yo

Que no soy supersticioso supe que es otra vil obra de arte del subconsciente

Sabiéndome soñando pregunte al allí presente

¿Dime quién coño eres…

Y aunque era sólo un niño en los ojos podía verle

Que se trataba de mi mismo y no podía temerle

Me dijo: hermano duerme (hermano duerme)…

Y al despertar estaba en un diván consciente

Y, pude notar que al lado estaba un anciano sentado

Me hacia hablar de cosas que me habían pasado

Noté que de un psicólogo se trataba

Y que mi monólogo escuchaba sin parecer asombrado

Y dijo ¡Para!

Deja de quejarte por ahí por nada

Tienes una misión allá abajo y no está completada

Y vi su cara, cuando estas últimas frases gritaba

Notando que se trataba aunque ya vieja de mi propia cara

Me dijo debes recordar íntegramente lo que te diré

Pues no repetiré lo consiguiente…

Se trata del secreto de la vida y siempre

Que nazcas de nuevo cantaras esto a tu gente

Y dijo: Debes cantar como si nadie te estuviese escuchando

Debes bailar, como si nadie te estuviese observando

Debes amar sin miedo a ser traicionado

Aunque sin darle prioridad al que prioridad no te ha dado, claro

Debes reír si pasa algo que te avergüenza

Igual tarde o temprano todos olvidaran la mala experiencia

Debes cerrar los ojos ante un buen olor

Y disfrutar despacio todo buen sabor

Felicidad it’s not about tenerlo todo

Sino ya no desear nada bobo

Es obvio que hay que echar pa' lante y estudiar, más

Trabajar es el modo pero apartando del camino el lodo

No vale la pena vengarse, por algo que no valga la pena

La vida es corta, y la pena es larga, cuando esta llega

Díganse soluciones no problemas

Propongan cosas por hacer no todo es criticar las fallas del sistema «rela»

I know that I’m a dreamer but I’m not the only one

No te olvides del prójimo si se te multiplica el pan

Ríete en la tristeza, llora de alegría

Y no olvides que cada día que pasa se acorta tu vida, ehh!

Ser feliz no puede, quien no sabe lo que quiere

Empieza a ser tu mismo y deja ya de ser quien no eres, mere

Que imitaciones abundan, originales escasean

Y los chances, son como las mareas, van y vienen

Pasan «puel"frente no se detienen

Atrévete a amar y deja de llorar por lo que no tienes

Nunca debes dejar que un comentario te complique

Porque aún mejorando al mundo alguien habrá que te critique

Y dije ¡Para…

Haz que despierte y juro voy a cantar todo esto en sus caras

El anciano aceptó y chasqueó sus dedos mientras suspiraba

Pero sorpresa mía fue al ver donde despertaba…

Me hallaba en un ataúd rodeado de toda mi gente

Llorando mi cadáver que podía mirar sonriente

No era mi subconsciente… (No era un sueño, se trataba de una verdad)

Y recorrí mi velorio atravesando a los presentes

Excepto en esta escena estuve yo soñando siempre

Se trataba de mi muerte… (Se trataba de mí, se trataba de mí, se trataba de

mí, se trataba de…)

Al caminar, lamenté irme de este mundo amargo

Sin terminar, la misión por la que ando penando

La cual se trata de cantar lo narrado

Por el anciano aquel que al yo morir nunca será escuchado

Y dije ¡Para!

Vandaag ging ik dronken naar bed

Draai het dak Ik zag hoe een klok voor duizend versnelde

Ik had een van die dromen waarin je weet dat je in een gebonden droom bent

Ik opende mijn ogen en zag een jongen zitten die op mij leek (vergelijkbaar met mij...)

En ik

Dat ik niet bijgelovig ben, ik wist dat het een ander verachtelijk kunstwerk van het onderbewuste is

Wetende dat ik droomde, vroeg ik de ene aanwezig

Zeg me wie ben jij...

En hoewel hij in haar ogen nog maar een kind was, kon ik hem zien

Dat het over mezelf ging en ik er niet bang voor kon zijn

Hij vertelde me: broer slaapt (broer slaapt)...

En toen ik wakker werd, lag ik bewusteloos op een divan

En ik kon zien dat ernaast een oude man zat

Hij liet me praten over dingen die me waren overkomen

Ik zag dat het een psycholoog was

En dat mijn monoloog luisterde zonder verrast te lijken

En hij zei stop!

Stop met klagen over niets

Je hebt een missie daar beneden en het is niet voltooid

En ik zag zijn gezicht, toen hij deze laatste zinnen schreeuwde

Ik merkte dat het, hoewel al oud, mijn eigen gezicht was

Hij vertelde me dat je volledig moet onthouden wat ik je zal vertellen

Nou, ik zal het volgende niet herhalen...

Het is het geheim van het leven en altijd

Moge je wederom geboren worden, je zingt dit voor je volk

En hij zei: je moet zingen alsof niemand naar je luistert

Je moet dansen, alsof niemand naar je kijkt

Je moet liefhebben zonder bang te zijn verraden te worden

Hoewel natuurlijk zonder voorrang te geven aan degene die jou geen prioriteit heeft gegeven

Je moet lachen als er iets gebeurt dat je in verlegenheid brengt

Vroeg of laat zal iedereen de slechte ervaring vergeten

Je moet je ogen sluiten voor een goede geur

En langzaam genieten van alle goede smaak

Geluk gaat niet om alles hebben

Zo niet, dan wens ik geen gekke dingen meer

Het is duidelijk dat je vooruit moet gaan en studeren, meer

Werken is de manier, maar de modder uit de weg houden

Het is het niet waard om wraak te nemen, voor iets dat het niet waard is

Het leven is kort, en verdriet is lang, als het komt

Vertel elkaar oplossingen, geen problemen

Dingen voorstellen om te doen, niet alles is kritiek op de mislukkingen van het «rela»-systeem

Ik weet dat ik een dromer ben, maar ik ben niet de enige

Vergeet je buurman niet als je brood zich vermenigvuldigt

Lachen van verdriet, huilen van vreugde

En vergeet niet dat elke dag die voorbijgaat je leven korter wordt, ehh!

Gelukkig zijn kan niet, wie weet niet wat hij wil

Begin jezelf te zijn en stop te zijn wie je niet bent, gewoon

Dat imitaties in overvloed aanwezig zijn, originelen zijn schaars

En kansen, ze zijn als de getijden, ze komen en gaan

Ze passeren "puel" voor ze stoppen niet

Durf lief te hebben en stop met huilen om wat je niet hebt

Je moet je nooit laten compliceren door een opmerking

Want zelfs als je de wereld verbetert, zal iemand je bekritiseren

En ik zei stop...

Maak me wakker en ik zweer dat ik dit allemaal in hun gezicht ga zingen

De oude man stemde toe en knipte zuchtend met zijn vingers

Maar mijn verbazing was toen ik zag waar ik wakker werd...

Ik lag in een kist omringd door al mijn mensen

Huilend om mijn lijk dat er glimlachend uit zou kunnen zien

Het was niet mijn onderbewustzijn... (Het was geen droom, het was een waarheid)

En ik ging door mijn kielzog terwijl ik door de aanwezigen ging

Behalve in deze scène was ik altijd aan het dromen

Het ging over mijn dood... (Het ging over mij, het ging over mij, het ging over...

ik, het ging over...)

Terwijl ik liep, had ik er spijt van deze bittere wereld te verlaten

Onvoltooid, de missie waarvoor ik lijd

Dat gaat over zingen wat wordt verteld

Voor de oude man die wanneer ik sterf nooit meer zal worden gehoord

En ik zei stop!