Don Abbondio - Brunori SAS

Don Abbondio nello strazio

Del mio mare violentato

Dello stato delle cose

Che ormai è dato per scontato

Nella farsa tragicomica

Di una tratta autostradale

Nelle morti per errore

Sopra un letto di ospedale

Don Abbondio nel silenzio

Don Abbondio nell’assenza

Don Abbondio ai funerali

Della nostra coscienza

Don Abbondio sono io

Affacciato alla finestra

A guardare le macerie

E contare quel che resta

E no, stasera no

Don Abbondio pasta al forno

E salsiccia di maiale

Don Abbondio è mio nipote

Lo dobbiamo sistemare

Tra le sedie e le poltrone

Di un consiglio comunale

Tra le mani che si allisciano

In un seggio elettorale

Don Abbondio negli inchini

Nella schiena che si piega

Don Abbondio che alla fine

A noi che cazzo ce ne frega

Don Abbondio sono io

Affacciato alla finestra

A guardare le macerie

A contare quel che resta

E no, stasera no

Na-na-na-na-na-na-na-na

Na-na-na-na-na-na-na-na

Don Abbondio è mia madre

La mia terra e il mio dialetto

La Madonna che si inchina

Per paura e per rispetto

Per un pomodoro rosso

Come il sangue di un Cristo

Che ha la pelle così nera

Che nessuno l’ha mai visto

Lavorare al buio nero

Nero come è nero il lutto

Di chi non avrà mai niente

Perché gli hanno preso tutto

Don Abbondio nel mio sguardo

Che si poggia sempre altrove

Per paura che agli indizi poi

Si aggiungano le prove

No, stasera no

Don Abbondio nelle scuse, nelle giustificazioni

Nelle statue, nelle piazze, nelle commemorazioni

Nella voce di un padrone che non devi nominare

Nella bocca che si apre solamente per mangiare

E no, stasera no

Mmh, mmh

Don Abbondio in de kwelling

Van mijn verkrachte zee

Van de stand van zaken

Wat nu als vanzelfsprekend wordt beschouwd

In de tragikomische klucht

Van een autosnelweggedeelte

Bij overlijden per ongeluk

Boven een ziekenhuisbed

Don Abbondio in stilte

Don Abbondio tijdens zijn afwezigheid

Don Abbondio bij de begrafenis

Van ons geweten

Don Abbondio ben ik

Met uitzicht op het raam

Om naar het puin te kijken

En tel wat er over is

En nee, niet vanavond

Don Abbondio gebakken pasta

En varkensworst

Don Abbondio is mijn neef

We moeten het repareren

Tussen de stoelen en fauteuils

Van een gemeenteraad

Tussen de gladmakende handen

In een stembureau

Don Abbondio in de boeg

In de rug die buigt

Don Abbondio dat uiteindelijk

Wat kan het ons verdomme schelen

Don Abbondio ben ik

Met uitzicht op het raam

Om naar het puin te kijken

Om te tellen wat er overblijft

En nee, niet vanavond

Na-na-na-na-na-na-na-na

Na-na-na-na-na-na-na-na

Don Abbondio is mijn moeder

Mijn land en mijn dialect

De Madonna die buigt

Uit angst en uit respect

Voor een rode tomaat

Als het bloed van een Christus

Dat zijn huid zo zwart is

Dat niemand het ooit heeft gezien

Werk in het donker zwart

Zwart zoals rouw zwart is

Van degenen die nooit iets zullen hebben

Omdat ze alles van hem hebben afgenomen

Don Abbondio in mijn ogen

Die altijd ergens anders rust

Uit angst voor aanwijzingen dan

Voeg het bewijs toe

Nee, niet vanavond

Don Abbondio in verontschuldigingen, in rechtvaardigingen

In de standbeelden, op de pleinen, in de herdenkingen

In de stem van een meester die je niet hoeft te noemen

In de mond die alleen opengaat om te eten

En nee, niet vanavond

mmh, mmh