Grand Dark Feeling Of Emptiness - Bonnie "Prince" Billy

Well I felt like I was born today

So I took it upon me to go away

To gather my thoughts and go away

Where I could (be used by) somebody

Now over the hill, like always you know

Were Billy and Frankie and Henry and Joe

And they beat and broke me hard and slow

To prove I was nobody

And no-one I was and so I remained

Knocked-out in a hut, no mother, no name

And filled up my heart with one and the same

That grand dark feeling of emptiness

And was it a friend that turned me loose

Or was it a girl come to baste my goose

Or was it my great god who laid on his finger

And started my clock anew

Ah no, it was rain;

ah no, it was gunning

It was point-break and buckle and singing and cunning

That skinned me, re-skinned me and started me running

And I never looked back from then on

And now I am learning bit by bit

About the make and model shit

The muddy bowl I live in it

And all the mucks that tire us

And I’m afeared if I don’t have

A piglet, lamb or little calf

I’ll chop my humanness in half

And be as worm or virus

But kids I’ve had, and they are sung

Upon folks' ears my babes are hung

Rhythmically they live among

And grow but don’t get old

Not in a box, not in a void

Not if their voice is never heard

Nor if no-one repeats a word

But if their tune is told

Then we can age and fall away

To meet again some golden day

And fill it in our happy way

In starlight and in gold

Nou, ik had het gevoel dat ik vandaag geboren was

Dus nam ik het op me om weg te gaan

Om mijn gedachten te verzamelen en weg te gaan

Waar ik zou kunnen (worden gebruikt door) iemand

Nu over de heuvel, zoals altijd weet je

Waren Billy en Frankie en Henry en Joe

En ze sloegen en braken me hard en langzaam

Om te bewijzen dat ik niemand was

En niemand was ik en dus bleef ik

Knock-out in een hut, geen moeder, geen naam

En vulde mijn hart met een en dezelfde

Dat grote donkere gevoel van leegte

En was het een vriend die me losliet?

Of was het een meisje dat mijn gans kwam bedruipen?

Of was het mijn grote god die op zijn vinger legde?

En startte mijn klok opnieuw

Ah nee, het was regen;

ah nee, het was schieten

Het was point-break en gesp en zingen en sluwheid

Dat heeft me gevild, opnieuw gevild en begon me te rennen

En ik heb vanaf dat moment nooit meer achterom gekeken

En nu leer ik beetje bij beetje

Over het merk en model shit

De modderige kom waarin ik woon

En alle modder die ons vermoeid maakt

En ik ben bang als ik dat niet heb

Een big, lam of kalf

Ik hak mijn menselijkheid doormidden

En wees als worm of virus

Maar kinderen die ik heb gehad, en ze worden gezongen

Aan de oren van mensen hangen mijn babes

Ritmisch leven ze tussen

En groeien maar niet oud worden

Niet in een doos, niet in een leegte

Niet als hun stem nooit wordt gehoord

Ook niet als niemand een woord herhaalt

Maar als hun deuntje wordt verteld

Dan kunnen we verouderen en afvallen

Om elkaar weer te ontmoeten op een gouden dag

En vul het op onze vrolijke manier in

In sterrenlicht en in goud