Ljuset - Mikael Wiehe, Björn Afzelius

Jag ser hur ljusen brinner ut;

Jag ser hur varje liv tar slut

De strålande bloss

Som lyste för oss

Tar slut

De brinner alla ut

Jag ser hur livet rinner bort;

Hur tiden alltid är för kort

Den ändlösa stig

Som skulle bli mitt liv

Tar slut

Skall också nå sitt slut

Jag stod vi det rytande havet inatt

Och såg ut i rymdens evighet

Och jag såg en svag men tydlig glöd;

Jag såg att nya stjärnor föds

Och fast det var natt

Blev det ändå aldrig svart

Där ute

Tändes nya ljus

Vi är en sekund i epokernas ström

Men vårt liv är en oersättlighet

Så innan min låga flämtar till

Och skynningstimmen tiger still

Vill jag vara ett bloss

För de som följer oss

En tid;

Ett ljus på deras stig

En tid;

Ett ljus i deras liv

Ik zie hoe de kaarsen opbranden;

Ik zie hoe elk leven eindigt

De stralende fakkels

Die voor ons scheen

Einde

Ze branden allemaal op

Ik zie hoe het leven wegvloeit;

Hoe de tijd altijd te kort is

Het eindeloze pad

Dat zou mijn leven zijn

Einde

Moet ook zijn einde bereiken

Ik stond vannacht bij de brullende zee

En keek in de eeuwigheid van de ruimte

En ik zag een zwakke maar heldere gloed;

Ik zag nieuwe sterren geboren worden

En ook al was het nacht

Het is nog steeds nooit zwart geworden

Buiten

Er werden nieuwe kaarsen aangestoken.

We zijn een tweede in de stroom van tijdperken

Maar ons leven is onvervangbaar

Dus voordat mijn vlam naar adem hapt

En de spits is stil

Ik wil een fakkel zijn

Voor wie ons volgt

Een tijd;

Een licht op hun pad

Een tijd;

Een licht in hun leven